اصول ومباني تبليغات بازرگاني ازديدگاه اسلام

ازجمله كاركردهاي ديرينه ومعمول رسانه هاي جمعي، مشاركت درفعاليت هاي تبليغي عموما و تبليغات بازرگاني، خصوصا است. بي شك،‌ كنش رسانه دراين خصوص همچون سايرعرصه ها، به دواعي، ضرورت ها، اقتضائات و اهدافي مستند است و منطق توجيهي خاصي آن را حمايت و همراهي مي كند.آنچه دربررسي تحليلي وانتقادي اين كنش مهم است نه انگيزه و قصد يك سازمان رسانه اي[يا عاملان انساني آن] كه بيشترنتايج وپيامدهاي آشكار و پنهان وآثار مثبت ومنفي مترتب برآن درسطوح فرهنگي اجتماعي است. از جمله آثارمستقيم اين اقدام مي توان به اطلاع يابي مخاطبان، ايجاد ارتباط ميان توليد كننده و مصرف كننده، رونق بخشي به بازار، ترغيب مصرف كننده به خريد كالاي مورد تبليغ، انصراف توجه خريداران از گزينه هاي بديل(توليداتي كه شانس تبليغ دررسانه نمي يابند)،تشديدمصرف گرايي‌و... اشاره كرد. بي شك، تمكين راغبانه رسانه بويژه رسانه اي همچون صداوسيماي جمهوري اسلامي كه رسالت فرهنگي و هدايتي ويژه براي خويش قائل است؛ازمجموعه اي ازبايدها ونبايدهاي اخلاقي و فقهي وتوصيه ها ورهنمودهاي عرفي و تجربي متناسب با اقتضائات متن اجتماعي وانتظارات مخاطبان، مي تواند رسانه را در ايفاي هرچه بهتر اين ماموريت حرفه اي و ضرورت اجتماعي راهبري كند و عوارض محتمل آن را تقليل دهد. سوال اصلي نوشتار، چيستي اصول و مباني تبليغات بازرگاني از ديدگاه اسلام (فقه و اخلاق اسلامي = شيعي) و اقتضائات رفتاري آن متناسب با كنش كارگزاررسانه اي است.