بررسي و ارزيابي روش سلفيان وهابي در مواجهه با آيات و روايات (مطالعه موردي شفاعت، استغاثه و تبرك)

A Study and Evaluation of the Wahhabi Salafi Method in Dealing with Verses and Hadiths (A Case Study of Shafa`at, Istighathah and Tabarruk)

سلفيان، مسلمانان را به دليل اعتقاد به مسايلي مانند توسل، شفاعت، تبرك و زيارت قبر مطهر پيامبر خدا| و ساير اولياء به شرك متهم مي‌كنند. اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي و مطالعه كتابخانه‌اي به بررسي، ارزيابي و نقد روش پژوهش، شيوه استناد آنها به آيات قرآن و نحوه استفاده از روايات مي‌پردازد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه بر خلاف تصور ابن تيميه و پيروان او از سلفيان، ظاهر آيات قرآن نص در اين است كه؛ عبادت مشركان تنها به قصد تقرب به خدا نبود و آنها به بت‌هاي خود سمت ربوبيت مي‌بخشيدند. مواجهه سلفيان با احاديث نيز جانبدارانه است. آنان به ابن‌تيميه، تعلق افراطي همه جانبه دارند و تلاش آنان شرح و بسط ديدگاه‌هاي ابن‌تيميه و تأكيد بر آنهاست.

Salafis view those Muslims believing in such religious subjects as shafa`at, istighathah, tabarruk and visiting holy shrines to be polytheist. This research uses a descriptive-analytical method and a librarian study to criticise their method of quoting and using the Quranic verses and narrations. The findings of the research show that contrary to the perception of Ibn Taymiyyah and his Salafi followers, the appearance of the verses of the Qur'an shows that the worship of the pagans was not just to get closer to God, and they worshiped their idols as lords. The Salafis' confrontation with the hadiths is also biased. They belong to Ibn Taymiyyah in all aspects, and their effort is to elaborate and emphasize Ibn Taymiyyah's views.