عنوان مقاله :
تبيين معرفت‌شناختي واقع‌گرايي، مباني و مؤلفه‌هاي آن در گزاره‌هاي اخلاقي
عنوان به زبان ديگر :
فاقد عنوان
پديد آورندگان :
رهبر، حسن دانشگاه سيستان و بلوچستان - گروه فلسفه و حكمت اسلامي، ايران , موسي‌خاني، كاظم دانشگاه سيستان و بلوچستان - گروه فلسفه و حكمت اسلامي، ايران
كليدواژه :
فلسفة اخلاق , واقع‌گرايي , شناخت‌گرايي , ناشناخت‌گرايي
چكيده فارسي :
يكي از ديدگاه‌ها پيرامون چيستي گزاره‌هاي اخلاقي، واقع‌گرايي است. در باور واقع‌گرايان، وراي گزاره‌هاي اخلاقي واقعيتي نهفته است و ارزش صدق و كذب آنها خارج از اذهان ماست. به تعبيري، اينكه ما چگونه مي‌انديشيم در وجود گزاره‌هاي اخلاقي و اصالت و واقعيت آنها بي‌تأثير است. باور به واقع‌گرايي بر مبناي ديگري استوار است كه از آن به شناخت‌گرايي تعبير مي‌كنند. شناخت‌گرايان بر اين باورند كه اولاً احكام اخلاقي صدق و كذب‌پذيرند و ثانياً صدق‌شان در نهايت به‌وسيلة واقعيت‌هاي در دسترس، به‌دست مي‌آيد. آن سوي واقع‌گرايي، ناواقع‌گرايي و در نتيجه، ناشناخت‌گرايي است كه عواقبي همچون افتادن در دام نسبيت و بي‌معنايي احكام اخلاقي را در پي دارد. مقاله مي‌كوشد به روش كيفي، توصيفي و تحليلي مبتني بر منابع كتابخانه‌اي به تبيين هويت معرفت‌شناسانة گزاره‌هاي اخلاقي بپردازد و ضمن بيان تعريف و مباني واقع‌گرايي، نتايج ناواقع‌گرايي را بيان كند.
چكيده لاتين :
no abstract
