مباني انسان‌شناختي اگزيستانسياليسم خداباور و مقايسه آن با آراي علامه طباطبائي

The Anthropological Foundations of Theist Existentialism and Comparing it to Allamah Tabatabaei's Opinions

مهم‌ترين ركن فلسفه اگزيستانسياليسم بر انسان و اختيار او استوار است. در فلسفه اسلامي نيز علامه طباطبائي براساس آموزه‌هاي اسلامي و همچنين تحت تأثير فلسفه صدرايي نكات ارزشمندي درباره انسان مطرح مي‌كند. ازآنجاكه شناخت انسان و درك ويژگي‌هاي او نقش بسزايي در تكوين مكتب‌هاي فكري دارد، لذا بررسي مباني انسان‌شناسي يكي از اركان تفكرات فلسفي است. در فلسفه اگزيستانسياليسم حتي در طيف خداباور انسان موجود وانهاده‌اي است كه همه چيز حول محور او شكل مي‌گيرد و ماهيت وي در آزادي كامل دائماً در حال شكل‌گيري است، درحالي‌كه در عقايد علامه انسان موضوع شناخت است، همه چيز حول محور خداوند شكل مي‌گيرد و انسان مي‌تواند با اختيار خويش به بالاترين درجه تعالي برسد. مقاله حاضر سعي دارد مباني انسان‌شناسي اگزيستانسياليسم خداباور را با مباني انسان‌شناسي علامه طباطبائي به روش توصيفي ـ تحليلي، مورد بررسي تطبيقي قراردهد.

The most important pillar of existentialist philosophy is human and his free will. In Islamic philosophy, Allamah Tabatabaei proposes some valuable points, according to Islamic doctrines and under the influence of Mulla Sadra's philosophy, about human being. Since recognizing human being and perceiving his characteristics plays a considerable role in generation of intellectual schools, investigating the anthropological foundations is one of the pillars of philosophical thinking. In existentialist philosophy, even in its theist faction, the man is an abandoned being around him everything is formed and his nature is constantly formed in complete freedom, while in Allamah's view, the man is the subject of recognition, everything is formed around God, and the man can achieve the highest degree of transcendence at his own discretion. The present article attempts to do a comparative study of the anthropological foundations of the theist existentialism and Allamah Tabatabaei's anthropological foundations through a descriptive-analytical method.