انسان سياسي از منظر توماس هابز و علامه طباطبائي

فاقد عنوان

از مسائل مهم فلسفة سياسي، مطالعه زندگي اجتماعي انسان با لحاظ مباني فلسفي منتج به آن است كه اين تحقيق با روشي تحليلي و توصيفي در اين‌باره به بيان ديدگاه دو انديشمندِ از دو نحلة فلسفي مقابل (هابز و علامه طباطبائي) پرداخته است؛ كه ديدگاه متفاوت اين دو متفكر در مورد ماهيت انساني با توجه به مباني‌شان، به دو نظر مغاير با هم در تبيين چرايي زيست اجتماعي انسان مي‌انجامد، كه يكي از آنها (ديدگاه هابز) ناشي از ديد فيزيكاليستي به انسان و ادراكاتش بوده كه به تجربة متكي بر مادي‌گرايي صرف قائل است و انسان را موجودي در پي برآورده كردن ميل منبعث از طبيعت انساني مي‌داند كه سيري‌ناپذيري اين ميل به ارضاي اميال براساس طبيعت شريرش، او را به ستيزه‌گري در كنش با ديگران مي‌كشاند كه راه‌حلش، جامعه‌پذيري براساس قراردادگرايي است و ديگري ناشي از واقع‌گرايي است كه در آن، انسان مركب از نفس مجرد و بدن مادي براي تكامل ذاتي‌اش كه با قريحه استخدام ديگران همراه است، به جامعه روي مي‌آورد.

no abstract