سنجش و برآورد حساسيت‌پذيري رخساره‌هاي ژئومورفولوژي با استفاده از تونل باد (مطالعه موردي: شهرستان گناباد)

فرسايش بادي يكي از مشكلات زيست محيطي بخصوص در مناطق خشك و نيمه‌خشك كشور است. در اين پژوهش جهت برآورد توان فرسايشي رخساره‌هاي ژئومورفولوژي شهرستان گناباد، رسوبات به مدت ده دقيقه در معرض فرسايش بادي قرار گرفت و آستانه فرسايش و مقدار فرسايش پذيري آن مشخص گرديد. توان حمل ماسه نيز با استفاده از نمودار گلماسه مورد بررسي قرار گرفت. تپه‌هاي ماسه‌اي با سرعت آستانه 6 متر برثانيه، حساس‌ترين رخساره و پس از آن دشت‌هايي با شيب ملايم و بدون پستي و بلندي و تپه‌هاي خاكي با پستي و بلندي با آستانه 10 متر بر ثانيه از مناطق حساس به فرسايش بادي در منطقه برآورد گرديد. شهر گناباد با قرار گرفتن در رخساره حساس دشت‌هاي با شيب ملايم و بدون پستي و بلندي مستعد فرسايش بادي است. همچنين، انطباق گلماسه‌ها با سرعت آستانه‌هاي گوناگون نشان داد در رخساره تپه‌هاي ماسه‌اي جهت جريان ماسه شمال غربي بوده و تپه‌هايي كه در شرق جاده آسيايي(جاده شمال به جنوب) قرار دارد همواره تهديدي جدي براي اين جاده و تاسيسات اطراف آن محسوب مي‌شود.