عنوان مقاله :
مطالعه ضريب پخشي پيچكهاي ميان مقياس در خليج فارس
عنوان به زبان ديگر :
The Study of the Diffusion Coefficient of Meso-Scale Eddies in the Persian Gulf
پديد آورندگان :
رئيسي، امين دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز - گروه فيزيك، شيراز، ايران , مهرفر، حسام الدين دانشگاه آيت اله بروجردي - دانشكده علوم پايه - گروه فيزيك، بروجرد، ايران , علي اكبري بيدختي، عباسعلي دانشگاه تهران - موسسه ژئوفيزيك، تهران، ايران
كليدواژه :
خليج فارس , پيچك ميان مقياس , ضريب پخش پيچكي , ارتفاع سطح دريا
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: پيچكهاي ميان مقياس نه تنها به جهت ديناميكي اهميت دارند، بلكه از نظر اقليم شناسي، برهمكنش هوا-دريا و محيط زيست نيز از اهميت ويژه‌اي برخوردارند. از آنجاكه خليج فارس به دليل وجود ميدانهاي نفتي در معرض آلودگيهاي نفتي ميباشد، تجزيه و تحليل نقش عواملي مانند پيچكهاي ميان مقياس در انتشار آلودگي در خليج فارس بسيار مهم است.
روش بررسي: در اين تحقيق از داده هاي ارتفاع سطح دريا مربوط به سري داده هاي آناليز شده مرجعAviso (سال هاي 2010 تا 2014) استفاده شد و پيچكهاي ميان مقياس براساس روشي مبتني بر ارتفاع سطح دريا مورد شناسايي و رديابي قرار گرفتند و نقشه‌هاي مربوطه رسم شد. اين روش موثرتر از ديگر روش‌هاي رايج رديابي پيچكها ميباشد.
يافته ها: با مطالعه محل شكلگيري پيچكها، ضريب پخش پيچكي نيز محاسبه گرديد و نتايج حاصل از مقادير محاسبه شده نشان داد كه پيچكهاي ايجاد شده در فصل بهار داراي پهنه‌اي بزرگ و سرعت بالا مي‌باشند اما پيچكهاي متولد شده در فصل زمستان داراي پهنه‌اي كوچك و سرعتي كم هستند.
بحث و نتيجه گيري: پيچكهاي واقع در شمال و جنوب خليج فارس به ترتيب به سمت غرب و شرق خليج فارس حركت كرده و اين مهم منطبق بر نتايج ديگر پژوهشها است. محدوده بيشترين فعاليت پيچكها در بخشهاي ورودي خليج فارس از سمت تنگه هرمز و متمايل به سواحل ايران و همچنين شمال غربي خليج فارس ميباشد و در فصل هاي تابستان و زمستان بيشترين تعداد پيچك و فصل هاي بهار و پاييز كمترين تعداد پيچك حضور دارند.
چكيده لاتين :
Background and objectives: Meso-scale eddies are not only dynamically important, but also climatologically, environmentally, as well as in terms of air-sea interaction are of special importance. Due to the existence of oil and gas fields, the Persian Gulf is exposed to oil pollution, analyzing the role of factors such as meso-scale eddies in the spread of pollution in the Persian Gulf is very important.
Methods: In this study, sea level data related to the analyzed Aviso reference data series (2010-2014) were used and meso-scale eddies were identified and tracked using a method based on sea level, and the relevant maps were drawn. This method is more effective than other common methods of tracking eddies.
Findings: By studying the location of formation of eddies, eddy distribution coefficient was also calculated and the results indicated that eddies created in spring have a larger scale and higher speed, while eddies created in winter have a smaller scale and lower speed.
Discussion and Conclusion: The eddies located in the north and south of the Persian Gulf have moved to the west and east of the Persian Gulf, respectively, which is consistent with the results of other studies. The range of the most eddy activity in the entrance parts of the Persian Gulf is from the Strait of Hormuz and inclined to the coast of Iran as well as northwest of the Persian Gulf. The maximum number of eddies is observed in summer and winter and the least number of eddies is observed in spring and autumn.
عنوان نشريه :
انسان و محيط زيست
