بررسي تأثير ادراك از عدالت سازماني بر تمايل به جا به جايي كاركنان با تبيين نقش ميانجي رضايت شغلي (مورد مطالعه: فاتب)

The Effect of Organizational Justice on Employees' Willingness to Relocate by Explaining the Mediating Role of Job Satisfaction )Case Study: FATEB(

موضوع اين پژوهش بررسي تأثير ادراك از عدالت سازماني بر تمايل به جا به جايي كاركنان با تبيين نقش ميانجي رضايت شغلي مي باشد. هدف از اين مقاله بررسي مفهوم عدالت سازماني، رضايت شغلي، جابه جايي كاركنان و در نهايت ارائه مدلي متكي بر تحقيقات انجام شده و تدوين برنامه اي بهينه جهت جابه جايي كاركنان با استفاده از نتايج تحقيقات عدالت سازماني و رضايت شغلي مي باشد. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از نظر ،روش توصيفي پيمايشي از نوع همبستگي است و جامعه آماري آن كاركنان ستاد فرماندهي انتظامي استان تهران بوده كه تعداد دانش آموخته كارشناسي ارشد مديريت دولتي 146 نفر بر اساس جدول مورگان به عنوان حجم نمونه به روش تصادفي سيستماتيك انتخاب شده.اند جهت جمع آوري داده هاي مربوط به متغيرهاي عدالت سازماني تمايل برجابه جايي و رضايت شغلي به ترتيب از پرسشنامه نيهوف و مورمن (1993)، پرسشنامه بيسواز (2012) و ميني سوتا به نقل از محمدي (1390) بهره گرفته كه روايي و پايايي آنها به روش تحليل عاملي تأييدي و آلفاي كرونباخ براي پرسشنامه هيئت علمي پژوهشگاه علوم انتظامي و مطالعات عدالت سازماني ،0/95 براي پرسشنامه رضايت شغلي 0/90، و براي پرسشنامه تمايل به جابه جايي 0/91 بررسي و تأييد شد تجزيه و تحليل فرضيه ها با استفاده از روش مدل سازي معادلات ساختاري و با استفاده از نرم افزار اسمارت پي آل اس مورد استفاده قرار گرفت از نتايج چنين استنباط شد كه عدالت سازماني بر تمايل جابه جايي با ميانجي گري رضايت شغلي با ضريب 0/173 ، تأثير دارد. به ترتيب عدالت مراوده اي با ضريب 0/174 ، عدالت رويه اي با ضريب 0/107 و عدالت مديريت توزيعي با ضريب 0/046، با تبيين نقش رضايت شغلي در جابه جايي كاركنان تأثير معناداري داشتند با توجه به ضرورت مسئله تمايل به جابه جايي كاركنان بايد انگيزه هاي شغلي را از طريق رعايت عدالت مراوده اي رويه اي و توزيعي افزايش داد.

The subject of this study is to investigate the effect of perception of organizational justice on the tendency of employees to move by explaining the mediating role of job satisfaction. The purpose of this article is to study the concept of organizational justice, job satisfaction, employee relocation and finally to provide a model based on research and develop an optimal plan for employee relocaion using the results of organizational justice and satisfaction research. This study is applied in terms of purpose, and in terms of method, this is a descriptive correlational study; its statistical population consists of the staff of the Tehran Provincial Police Headquarters where 146 people have been selected as a sample size in a systematic random sampling method based on Morgan table. In order to collect data related to variables, the three questionnaires of Niehoff and Morman (1993), Bisvaz (2012), and Minita Sota quoted by Mohammadi (2011) were utilized whose reliability and validity was analyzed and confirmed 0.95 for organizational justice, 0.90 for job satisfaction questionnaire, and 0.91 for relocation tendency questionnaire through the method of confirmatory factor analysis. Hypotheses analysis was used using structural equation modeling and Smart PLS software. It was concluded from the results that organizational justice has an effect on the desire of job relocation through job satisfaction mediation with the coefficient of 0.173, communication justice with the coefficient of 0.174, procedural justice with the coef-ficient of 0.107, and distributive justice with the coefficient of 0.046, respectively, had a significant effect by explaining the role of job satisfaction in staff relocation. Due to the necessity of the issue of willingness to relocate employees, job motivation should be increased through justice (interaction, procedure and distribution).