تحليل و مقايسه اشعار رودكي سمرقندي و لي باي، شاعري از چين

مطالعۀ آثار ادبي از ملل گوناگون جهان همراه با تحليل شباهت‌ها و تفاوت‌هاي موجود در اين آثار از موضوع هايي جذّاب و با اهمّيت در حوزه تحقيقات ادبي است. چين و ايران، دو تمدّن عظيم و كهن شرقي با پيشينه روابط مشترك تجاري و فرهنگي، كه در برهه‏ هايي از تاريخ حتّي همسايه و هم مرز بودند، ناگزير بر فرهنگ و ادب يكديگر تأثير گذاشته ‏اند. لي باي (۷۰۱۷۶۲ ميلادي) يكي ازمعروف‌ترين شاعران كلاسيك چيني در حوزه شعر غنايي و عاشقانه است. وي با «سلسله تانگ» معاصر بوده و داراي سبك شاعري مخصوص است كه با فرم ساختاري مدحي و درباري پيش از او، تفاوت آشكار دارد. در حدود هزار قطعه شعر از لي‏باي باقي مانده كه به دليل دارابودن ويژگي ‏هاي خلّاقانه، بسيار مورد توجه شاعران بعد از او قرار گرفته است.كمتر از دو قرن بعد از مرگ لي باي، در كشور ايران، معاصر با سلسله سامانيان، شاعر و نويسنده پارسي‌گوي به‌نام رودكي (۲۳۷ ۳۱۹ ه. ق.) با عنوان پدر شعر فارسي در عرصه ادبيات فارسي ظهور مي ‏كند. وي از شاعران پركار زبان فارسي بوده، ولي آنچه اينك ازو در دست است در حدود 1000 بيت شعر و بيشتر در قالب قصيده و مضامين تغزلي است. اين پژوهش اشعار غنايي لي باي و رودكي را مقايسه مي‌كند. در اين مطالعه موردي، هزار شعر به جا مانده از لي‏ باي و هزار بيت بر جاي مانده از رودكي بررسي شده است. شباهت‌ها و تفاوت‌ها ميان شعر اين دو شاعر با رويكرد توصيفي تحليلي و بر اساس مكتب تطبيقي امريكايي، بررسي شده اند.