مقايسه خودارزيابي و ارزيابي همتايان از توانمندي باليني دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي جهرم

مقدمه: ارزيابي توانايي هايي دانشجويان در زمينه حرفه اي بودن، كار گروهي و مهارت هاي ارتباطي در محيط باليني با استفاده از طيفي از ارزيابان مانند آموزش دهندگان، همتايان و خود فراگيران ضروري به نظر مي ‌رسد. اين مطالعه با هدف مقايسه روش خودارزيابي و ارزيابي همتايان به عنوان منابع ارزيابي جهت ارزيابي توانمندي باليني دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي جهرم انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه مقطعي روي 110 دانشجوي پزشكي دانشگاه علوم پزشكي جهرم در سال تحصيلي 1400-1399 به روش نمونه گيري در دسترس انجام شد. جهت ارزيابي توانمندي باليني از پرسشنامه روا و پايا شده در چهار حوزه مهارتهاي ارتباطي، همكاري با تيم درمان، مديريت بيمار و مهارت هاي عملي استفاده شد. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از آزمون هاي تي مستقل و آناليز واريانس يكطرفه تحت نرم افزار SPSS21 صورت پذيرفت. نتايج: نتايج خود ارزيابي نشان داد كه دانشجويان در حوزه مهارت عملي (3.16±12.44) خود را توانمندتر اما درحوزه مهارت هاي ارتباطي (2.01 7.96±) به توانمندي خود امتياز كمتري اختصاص دادند. نتايج ارزيابي همتايان نشانگر اختصاص بيشترين نمره به حوزه مهارت عملي (2.44±12.69) و كمترين نمره به حوزه همكاري با تيم درمان (1.96±7.70) بود. مقايسه ميانگين نمرات خود ارزيابي با ميانگين نمرات ارزيابي همتايان نشانگر تفاوت معني دار آماري بود ( 0.001 P). نتيجه‌گيري: خودارزيابي و ارزيابي همتايان به عنوان يك روش مكمل، قابل اجرا و در دسترس جهت ارزيابي ميزان دستيابي دانشجويان به توانمندي هاي مورد انتظار مي توان در نظام ارزشيابي از آموزش باليني در نظر گرفته شود.