اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر آميختگي شناختي و عاطفه مثبت و منفي زنان مبتلا به ديابت نوع دو

مقدمه و هدف: با در نظر گرفتن روند شتابان رشد ديابت نوع دو و نقش اثرگذار عوامل شناختي مانند آميختگي شناختي و عواطف، مطالعه حاضر باهدف تعيين اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر آميختگي شناختي و عاطفه مثبت و منفي زنان مبتلا به ديابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل تمامي زنان مبتلا به ديابت مراجعه‌كننده به مركز ديابت شهر بيرجند در شش ماه دوم سال 1396 بودند كه 30 نفر به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. مداخله پذيرش و تعهد طي 8 جلسه 90 دقيقه‌اي انجام شد. داده‌هاي پژوهش با استفاده از پرسش‌نامه 7 سؤالي آميختگي شناختي گيلاندر و همكاران و مقياس 20 سؤالي ارزيابي عاطفه مثبت و منفي واتسون و همكاران جمع‌آوري شدند. جهت تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره به‌وسيله نرم افزار SPSS نسخه 24 در سطح معني‌داري 0.05=α استفاده شد.يافته ها: نتايج به‌دست‌آمده نشان داد كه تفاوت معناداري بين ميانگين نمرات آميختگي شناختي و عاطفه مثبت و منفي در بيماران ديابتي نوع دو وجود داشت (05.0 P).نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي در كاهش آميختگي شناختي و عاطفه منفي و افزايش عاطفه مثبت بيماران مبتلا به ديابت نوع دوموثر بود.