تأثير مداخله آموزشي بر آگاهي، رفتارهاي تغذيه اي و كيفيت زندگي بيماران ديابتي شهرستان زابل در سال 1396

مقدمه و هدف: بيماري ديابت به عنوان شايع‌ترين بيماري ناشي از اختلالات متابوليسم، يك چالش پر اهميت جهاني و نيز يكي از علتهاي مهم مرگ و ناتواني در سراسر دنيا محسوب مي‌شود. اين بيماري مي تواند بر سلامت عمومي و احساس خوب بودن و به عبارتي بر كيفيت زندگي بيماران تأثيرات منفي داشته باشد، داشتن آگاهي و رفتارهاي مناسب نيز مي تواند از عوارض اين بيماري بكاهد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي ميزان تاثير آموزش بر آگاهي،رفتارهاي تغذيه اي و كيفيت زندگي بيماران ديابتي طراحي و اجرا گرديد.مواد و روش ها: اين مطالعه نيمه تجربي برروي 144 نفر از بيماران مبتلا به ديابت نوع 2( دو گروه 72 نفره) شهر زابل از بين مراجعين به مركز ديابت و مراكز بهداشتي درماني انجام و داده ها به وسيله پرسشنامه محقق ساخته در مرحله پيش آزمون و پس آزمون جمع آوري و توسط نرم افزار SPSS20 و آزمون هاي مربوطه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته : در گروه مورد؛ در قبل از مداخله بين سن با آگاهي، كيفيت زندگي و رفتارها، وضعيت تاهل با كيفيت زندگي، سابقه بيماري با آگاهي، و روش آموزش با آگاهي و كيفيت زندگي و در بعد از مداخله آموزشي؛ سن، جنس، تحصيلات و شغل با كيفيت زندگي ارتباط معني داري داشتند(0/05 P). در گروه شاهد نيز در قبل از آموزش؛ آگاهي با سن، تحصيلات، شغل، وضعيت تاهل، سابقه بيماري، درآمد، BMI و روش آموزش ارتباط معني داري داشت(0/05 P). همچنين بين سابقه بيماري با كيفيت زندگي و روش آموزش با رفتارهاي خودمراقبتي ارتباط وجود داشت(0/05 P) و در بعد از مداخله آموزشي فقط بين روش آموزش با آگاهي و رفتارهاي خودمراقبتي ارتباط وجود داشت(0/05 P). از بين متغيرهاي اصلي تحقيق؛ در گروه مورد، در بعد از مداخله آموزشي كيفيت زندگي با رفتارهاي خودمراقبتي ارتباط معني داري داشت(0/05 P). دو گروه از نظر آگاهي (بعد از مداخله آموزشي)، رفتارها و كيفيت زندگي در قبل و بعد از مداخله آموزشي با هم اختلاف معني داري داشتند(0/05 P).نتيجه گيري: آموزش بهداشت، دانش، كيفيت زندگي و رفتارهاي خودمراقبتي بيماران را ارتقا مي دهد و از عوارض بيماري كه مي تواند باعث ناتواني ، مرگ و مير و مشكلات اقتصادي-اجتماعي در جامعه شود جلوگيري مي كند.