مكانيسم عمل گليفوسيت در پاسخ سيب‌زميني تراريخته به بيمارگرهاي باكتريايي Pectobacterium atrosepticum و Dickeya dadantii

در گياهان مسيرهاي مختلف دفاعي در پاسخ به بيمارگرها تكامل يافته اند. هدف اصلي اين مطالعه، بررسي مكانيسم عمل گليفوسيت در بروز القاي مقاومت نسبت به باكتري هاي بيماري زاي گياهي بود. بدين منظور، از علف كش گليفوسيت در غلطت بهينه 1.8 ميلي گرم در ليتر بر رقم سيب زميني تراريخت جهت القاي مقاومت به دو سويه از باكتري هاي بيمارگر سيب زميني (سويه 21A از باكتري Pectobacterium atrosepticum و سويه ENA49 از باكتري Dickeya dadantii) استفاده شد. مشخص شده بود كه پاسخ هاي دفاعي گياه به بيمارگرها مي تواند با تيمار گياهان در غلظت بهينه گليفوسيت تحريك شود. در اثر آلودگي برگ هاي سيب زميني با باكتري هاي بيمارگر، و تيمار آنها با گليفوسيت، يك سطح بالايي از بيان ژن هاي وابسته به بيمارگر، بويژه ژن PR2 و ژن هاي پاسخ دفاعي بويژه ژن HSR203j مشاهده شد. در اين حالت بيان ژن هاي PR2 به اندازه 1.5 و 2.9 بار، ژن PR3 به اندازه 1.7 و 1.7 بار، براي ژن PR5 به اندازه 1.3 و 1.5 بار، بيان ژن HSR203J به اندازه 2.5 و 2.4 بار و براي ژن HIN1 به اندازه 1.7 و 1.7 بار، بترتيب با باكتريهاي Dickeya dadantii و Pectobacterium atrosepticum افزايش داشتند. بيان ژن هاي مذكور در نمونه هاي شاهد، تغيير معني داري پيدا نكرد. نتايج نشان داد كه بين ميزان بيان ژن ها در نمونه هاي موردآزمايش و شاهد (گياهان تيمار شده با گليفوسيت نسبت به گياهان غيرتيمار شده) اختلاف معني داري وجود دارد. نتايج نشان داد كه تيمار با گليفوسيت، مي تواند با القاي پروتئين ها و ژن هاي پاسخ دفاعي، نوعي مقاومت اكتسابي سيستمي نسبت به بيماري زاهاي گياهي ايجاد كند.