بررسي رابطه هوش فرهنگي و هوش سازماني با رفتار شهروند سازماني

Investigating the Relationship between Cultural Intelligence and Organizational Intelligence with Organizational Citizen Behavior

هدف از پژوهش حاضر، شناسايي رابطه بين هوش فرهنگي و هوش سازماني با رفتار شهروند سازماني در دانشگاه تهران است. روش پژوهش از نوع توصيفي همبستگي است. جامعه آماري شامل كليه كاركنان دانشگاه تهران به تعداد 876 نفر بوده و حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران به تعداد 203 آزمودني تعيين گرديد. گردآوري داده‌ها با استفاده از سه پرسشنامه هوش فرهنگي، هوش سازماني و رفتار شهروند سازماني صورت گرفته است. ميزان پايايي پرسشنامه‌ها به ترتيب 0.86، 0.91،0.87 محاسبه شد. نتايج تحليل بيانگر آن است كه، از بين مؤلفه‌هاي بررسي شده، تنها هوش سازماني، بعد شناختي، سرنوشت مشترك، كاربرد دانش و فشار عملكرد بر رفتار شهروندي سازماني تاثيري نداشته اند.

The purpose of this study is to identify the relationship between cultural intelligence and organizational intelligence with organizational citizen behavior in Tehran University. The research method is descriptive and correlational. The statistical population includes all the employees of Tehran University in the number of 876 people and the sample size was determined based on Cochran's formula to the number of 203 subjects. Data collection has been done using three questionnaires of cultural intelligence, organizational intelligence and organizational citizen behavior. The reliability of the questionnaires was calculated as 0.86, 0.91, and 0.87 respectively. The results of the analysis show that, among the examined components, only organizational intelligence, cognitive dimension, common destiny, application of knowledge, and performance pressure have no effect on organizational citizenship behavior.