بررسي تاثير آموزش 8 هفته برنامه تمرين ثبات مركزي منسجم بر الگوي پرش-فرود و تعادل دانشجويان فعال با مشكل نقص تنه

Investigating the Effect of 8-Week Central Stability Training Program on Jump-Landing Pattern and Balance of Active Students with Trunk Problems

هدف از اين تحقيق بررسي تاثير 8 هفته برنامه تمرين ثبات مركزي منسجم بر الگوي پرش-فرود و تعادل دانشجويان با مشكل نقص تنه بود. جامعه آماري تحقيق حاضر شامل كليه دانشجويان دانشگاه علوم دريايي امام خميني (ره) شهر نوشهر بودند. تعداد 30 دانشجو داراي نقص تنه توسط آزمون پرش جفت پا غربالگري و به صورت انتخابي به عنوان نمونه آماري تحقيق انتخاب شدند و در نهايت به صورت تصادفي در دو گروه كنترل و تمريني قرار گرفتند. جهت ارزيابي تعادل ايستا و پويا به ترتيب از آزمون هاي لك لك و واي استفاده شد و نيز خطاي پرش-فرود با آزمون سيستم امتيازدهي خطاي فرود مورد ارزيابي قرار گرفت. سپس، گروه تمريني به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه، تمرينات ثبات مركزي منسجم را انجام دادند. تمامي آزمودني هاي گروه تمريني، 24 جلسه تمريني را تكميل نموده و آزمودني هاي گروه كنترل در اين دوره به فعاليت عمومي خود پرداختند. پس آزمون نيز همانند پيش آزمون و پس آزمون انجام شد. از آزمون آنكووا براي مقايسه تفاوت هاي بين متغيرهاي تحقيق در اثر اعمال برنامه تمريني و همچنين از آزمون تي همبسته براي ارزيابي تغييرات درون گروهي استفاده شد. تمامي تجزيه و تحليل هاي آماري با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام شد. نتايج نشان داد در ميزان نتايج نمره خطاي فرود (001/0>P)، تعادل ايستا (001/0>P) و تعادل پويا (001/0>P) در پس آزمون بين دو گروه‌ اختلاف معني‌داري وجود دارد (05/0≥P). با توجه به نتايج كسب شده به نظر مي رسد تمرينات ثبات مركزي مي تواند در بهبود تعادل و الگوي پرش فرود موثر بوده و از اين طريق خطر ايجاد آسيب را كاهش مي دهد.

The purpose of the present study was to investigate the effect of 8 weeks of coherent central stability training program on the jump-landing pattern and balance of students with trunk defects. The statistical population of this research included all students of Imam Khomeini Naval Academy in Nowshahr. 30 students with trunk defects were selected as a statistical sample of the research through the double leg jump test and were randomly assigned to two control and training groups. In order to evaluate the static and dynamic balance, the Stork and Wai tests were used, and the jump-landing error was evaluated with the landing error scoring system test. Then, the training group performed consistent central stability exercises for 8 weeks and three sessions per week. All the subjects of the training group completed 24 training sessions and the subjects of the control group did their general activities during this period. The post-test was done like the pre-test and post-test. Ancova test was used to compare the differences between the research variables due to the application of the exercise program, and the correlated t test was used to evaluate the changes within the group. All statistical analyzes were performed using SPSS version 24 software. The results showed that there is a significant difference between the two groups in the results of landing error score (P<0.001), static balance (P<0.001) and dynamic balance (P<0.001) in the post-test between the two groups (0.05). ≥P). According to the obtained results, it seems that central stability exercises can be effective in improving the balance and landing jump pattern, thus reducing the risk of injury.