ﮐﺎرﺑﺮد روش ﮔﯿﺮ و ﺑﺎزﮔﯿﺮ ﺟﻬﺖ ﺑﺮآورد ﻣﯿﺰان ﻣﺮگ و ﻣﯿﺮﻫﺎي ﻧﺎﺷﯽ از ﺣﻮادث ﺗﺮاﻓﯿﮑﯽ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻮردي: ﻣﻨﺎﻃﻖ 21 ،10 ،9 ،5 و 22 ﺗﻬﺮان

No Title

در ﺑﺴﯿﺎري از ﮐﺸﻮرﻫﺎ، ﺛﺒﺖ ﺑﯿﻤﺎري ﻫﺎ ﻣﻨﺒﻊ اﺻﻠﯽ اﻃﻼﻋﺎت ﻻزم ﺑﺮاي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي و ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺑﻬﺒﻮد ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ رود. در اﯾﺮان ﻫﯿﭻ ﺳﯿﺴﺘﻢ رﺟﯿﺴﺘﺮي ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ اي ﺑﺮاي ﻣﺮگ و ﻣﯿﺮﻫﺎي ﻧﺎﺷﯽ از ﺣﻮادث ﺗﺮاﻓﯿﮑﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد، در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي دﺧﯿﻞ در اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﻮادث، آﻣﺎرﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ اراﺋﻪ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ. اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯿﺰان ﻣﺮگ و ﻣﯿﺮﻫﺎي ﻧﺎﺷﯽ از ﺳﻮاﻧﺢ ﺗﺮاﻓﯿﮑﯽ و ﺗﻤﺎﻣﯿﺖ ﺛﺒﺖ ﻣﺮگ و ﻣﯿﺮﻫﺎ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻏﺮﺑﯽ ﺗﻬﺮان از ﺳﺎل 1390 ﺗﺎ 1397 ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﮔﯿﺮ و ﺑﺎزﮔﯿﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر، داده ﻫﺎي ﮐﻠﯿﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯿﺎن ﺣﻮادث راﻧﻨﺪﮔﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ، ﺳﻦ، ﺟﻨﺲ و زﻣﺎن ﻣﺮگ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ، ﭘﻠﯿﺲ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ و راﻧﻨﺪﮔﯽ و ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻫﺎ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد، ﺟﻤﻊ آوري ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ، ﻣﺪل ﻫﺎي ﺧﻄﯽ ﻟﮕﺎرﯾﺘﻤﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﻪ در زﻣﯿﻨﻪ روش ﮔﯿﺮ و ﺑﺎزﮔﯿﺮ اراﺋﻪ ﺷﺪه، ﺑﺮاي ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺗﻌﺪاد ﻣﺮگ و ﻣﯿﺮﻫﺎي ﮔﺰارش ﻧﺸﺪه در ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﺮازش داده ﺷﺪ. ﻣﻌﯿﺎر اﻃﻼﻋﺎت آﮐﺎﺋﯿﮏ )AIC( و ﻣﻌﯿﺎر اﻃﻼﻋﺎت ﺑﯿﺰي )BIC ( ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﻧﯿﮑﻮﯾﯽ ﺑﺮازش ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻣﺪل ﻫﺎي ﺑﺮازش ﺷﺪه ﻣﺮﺟﺢ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﺮازش ﺷﺪه ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺪل، ﺗﻌﺪاد ﻣﺮگ و ﻣﯿﺮﻫﺎي ﺣﻮادث ﺗﺮاﻓﯿﮑﯽ 1338 ﻣﻮرد ﺑﻮده ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺗﻌﺪاد 341 ﻣﻮرد ﺗﻮﺳﻂ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﻣﺴﺌﻮل، ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. ﻣﯿﺰان ﻣﺮگ و ﻣﯿﺮﻫﺎي ﻧﺎﺷﯽ از ﺳﻮاﻧﺢ ﺗﺮاﻓﯿﮑﯽ 22/63 در ﻫﺮ 100،000 ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﭘﻨﺞ ﻣﻨﻄﻘﻪ، ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ اﻃﻤﯿﻨﺎن 95٪ )24/41 - 21/52( ﺑﺮآورد ﺷﺪ. اﯾﻦ ﻣﯿﺰان ﺗﻮﺳﻂ LMO ، ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻬﺎ و TPD ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ 36/06 ،95/65 و 16/85 ﮔﺰارش ﺷﺪ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ آﻣﺎر اراﺋﻪ ﺷﺪه از ﻃﺮف ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﻣﺴﺌﻮل ﮐﻤﺘﺮ از ﻣﯿﺰان واﻗﻌﯽ اﺳﺖ، از اﯾﻦ رو ﻟﺰوم اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻫﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ روش ﮔﯿﺮ و ﺑﺎزﮔﯿﺮ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﺷﻮد.

No abstract