تأثير نگرش بر رفتار كاركنان علمي و ستادي در مؤسسات آموزشي و تربيتي

«نگرش» طرز برداشت هر فرد از پديده خاص يا موضوع خاصي است و درنتيجه نگرش شغلي نوع احساس فرد نسبت به شغل خاص مي‌باشد؛ در اين پژوهش به‌منظور بررسي تأثير نگرش بر رفتارهاي (بهنجار و نابهنجار) در مراكز آموزشي و تربيتي با رويكردي اسلامي و در پاسخ به چگونگي اين تأثير با روشي توصيفي−تحليلي مطالعه شده است؛ براي گردآوري اطلاعات از روش كتابخانه‌اي و اسنادي بهره‌گيري شده و تحليل يافته‌ها با روش «تحليل محتوا ناظر به تحليل اجتهادي» انجام پذيرفته است؛ نتايج بررسي‌ها در اين پژوهش نشان مي‌دهد كه: 1. نگرش‌هاي اصلي دربرگيرنده نگرش‌هاي ايماني، كفري و منافقانه مي‌باشد كه به‌عنوان يك سيستم داراي عناصر درون‌دادي (عنصر شناختي)، فرايندي(عنصر عاطفي) و برون‌دادي (عنصر رفتاري) است؛ 2. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد هنگامي كه در يك مؤسسه آموزشي و تربيتي به موضوعي توجه مي‌كنيم و نسبت به آن شناخت مي‌يابيم؛ مؤلفه اول شناختي، يعني ايماني حاصل شده و زماني كه در ارتباط با شناخت خود، سوگيري و جهت‌گيري عاطفي مي‌كنيم، مؤلفه قلبي ظاهر مي‌شود و درنهايت براساس شناخت و جهت‌گيري عاطفي، كيفيت رفتار علمي، آموزشي و تربيتي خود را تعيين مي‌كنيم؛ 3. دستاورد ديگر در ارتباط تنگاتنگ مؤلفه‌هاي نگرش با رفتار بهنجار و يا نابهنجار كاركنان آموزشي و علمي است؛ 4. در يك نتيجه كلي مي‌توان ادعا كرد كه نگرش‌هاي كاركنان علمي در مؤسسات آموزشي بر رفتارهاي بهنجار و نابهنجار تأثير دارد.