مطالعه‌ي تطبيقي «تحليل فرهنگي نظام سياسي اسلام» در ديدگاه امام محمد غزالي و برتراند بديع

به‌زعم مردم شناسان كلاسيك و جامعه شناسان تاريخي، شكل‌گيري نظامات سياسي به پديده‌ي اجتماعي اوليه‌اي مرتبط است كه در همه جوامع به‌صورت نطفه‌اي وجود داشته است. بر اين اساس برداشت جامعه‌شناسي از مفهوم فرهنگ، جهتي خاص به تحليل نظام‌هاي سياسي مي‌بخشد و در درجه اول اين امر مستلزم روشن ساختن نشانه‌هاي فرهنگي، يعني همان نظام‌هاي معنايي است كه در درون جامعه ادغام‌شده‌اند. مقاله‌ي پيش رو نيز تلاشي است جهت آشنايي با انديشه‌هاي برتراند بديع و ابوحامد محمد غزالي و مقايسه‌ي ديدگاه اين دو انديشمند در خصوص بنيان‌ها و ويژگي‌هاي فرهنگي اجتماعي نظام سياسي اسلام. اين مقاله براي بررسي رويكرد برتراند بديع و غزالي از روش مقايسه‌اي بهره گرفته است. بر اساس داده‌هاي بدست آمده كه عمدتاً از منابع دست‌اول و برخي تحليل‌هاي ساير انديشمندان بر نظريات مطرح‌شده برآمده است، تحليل فرهنگي بديع از نظام‌هاي سياسي، با نظريه امام محمد غزالي در خصوص نظام سياسي اسلام تا حد زيادي تطابق داشته و در مواردي نيز تفاوت‌هايي وجود دارد.