راهبردهاي سرمايه‌گذاري مبتني بر شاخص‌هاي تكنيكال: شواهدي از واكنش‌هاي رفتاري ‏سرمايه‌گذاران

هدف: اثربخشي و كارايي استفاده از ابزارهاي تحليل تكنيكال براي به حداكثر رساندن بازده و ريسك معاملات است. اين چالشي است كه پژوهشگران با آن روبه‌رو هستند. در پژوهش حاضر راهبردهاي سرمايه‌گذاري مبتني بر شاخص‌هاي تكنيكال با استفاده از واكنش‌هاي رفتاري سرمايه‌گذاران بررسي شده است. واكنش‌هاي رفتاري سرمايه‌گذاران به‌وسيلۀ شاخص‌هاي تكنيكال نشان داده مي‌شود.روش: به اين منظور از اطلاعات قيمت روزانۀ سهام تمامي شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازۀ زماني 1389 تا1398 استفاده شد. با حذف شركت‌هاي فاقد اطلاعات موردنظر، 135 شركت براي آزمون انتخاب و افق سرمايه‌گذاري به دو دورۀ كوتاه‌مدت و ميان‌مدت تقسيم شد. براي بررسي سؤال‌هاي پژوهش از داده‌هاي تابلويي و روش اقتصادسنجي استفاده شد.نتايج: با توجه به ضريب تغييرات و آزمون همبستگي نتايج حاكي از آن است كه شاخص‌هاي ميانگين متحرك، ميانگين متحرك نمايي و توان نسبي با توجه به ديگر شاخص‌ها بيشتر مبين واكنش‌هاي رفتاري سرمايه‌گذاران است. همچنين ارتباط مقادير شاخص‌هاي تكنيكال با بازده سهام نشان از آن دارد كه سيگنال‌هاي ارئه‌كنندۀ اين سه شاخص در بازۀ زماني هفتگي تا شش‌ماهه براي خريد يا فروش سهام (به‌عنوان يك راهبرد) عملكرد بهتري نسبت‌به شاخص‌هاي ديگر دارد. بنابراين سرمايه‌گذاران براي كسب بازده و سود بيشتر مي‌توانند از تركيب اين سه شاخص در افق زماني هفتگي تا شش‌ماهه براي تعيين راهبرد يا استراتژي خريدوفروش استفاده كنند. پيشنهاد مي‌شود كه سرمايه‌گذاران بازۀ زماني، سرمايه‌گذاري بلندمدت كنند تا متحمل ريسك كمتر و بازده بيشتر شوند