طراحي الگوي رابطه فرد و سازمان مبتني بر رويكرد رفتار سازماني مثبت‌گرا (مورد مطالعه: دانشگاه علوم پزشكي شيراز)

رابطه فرد و سازمان يك پديده چندسطحي است كه بدون توجه به تأثير متقابل سازمان و كاركنان قابل ‌درك نيست. مسئله پژوهش حاضر اين است كه سازمان‌هاي دولتي بخش بهداشت چگونه مي‌توانند بر مبناي الگوي طراحي ‌شده در اين پژوهش كيفي كه مبين شناخت و شكل ساده‌شده واقعيّت با آشكار ساختن فرايند ضمني موجود در رابطه فرد و سازمان است به‌منظور كاربردي كردن توصيه‌ها و راهبردهاي بهبود رابطه اقدام كنند. اين الگو مي‌تواند راهگشاي مديران و كاركنان براي‌ كاهش تنش‌هاي مبادله و ارتقاي كيفيّت روابط باشد. كشف الگو با بهره‌گيري از نظريه‌پردازي داده‌بنياد رويكرد اشتراوس و كوربين و نرم‌افزار تجزيه‌وتحليل داده مكس كيودي‌اي2020 انجام شده است. با 17 مصاحبه نيمهساختاريافته تخصصي از بطن داده‌هاي اوليه، 2343 مفهوم انتزاعي، 229 مقوله فرعي و23 مقوله اصلي دسته‌بندي شدند. بر مبناي تحليل و تفسير داده‌ها در بخش بهداشت، بافت ويژه حاكم، نوع ساختار روابط از دو منظر توانمند‌ساز يا بازدارنده با منظومه الزامات شايستگي مدير به‌منزله شرايط علّي، مستقيماً تعيين‌كننده ميزان يگانگي اهداف و منافع فرد و سازمان به‌منزله پديده محوري پژوهش است. شرايط يازده‌گانه‌اي چون توانمندسازي مدير، كاركنان، زمينه‌سازماني و روابط كاري به‌منزله راهبردهاي كنش و واكنش به‌صورت غير مستقيم تحت تأثير زمينه رفتاري سازمان و زمينه رفتاري فرد در مواجهه با رابطه فرد و سازمان به‌منزله شرايط زمينه‌اي و درجه نفوذ اهرم‌هاي قدرت برون‌سازماني به‌منزله شرايط مداخله‌گر منجر به برون‌دادهاي خرد مطلوب هماهنگي فرهنگ رسمي سازمان با فرهنگ غير رسمي فرد، خرد نامطلوب حاكميت نهاد غير رسمي نامتعادل، كلان مطلوب خودكفايي علمي، تجاري‌سازي دانش و نخبه‌پروري و كلان نامطلوب ورشكستگي و افول دوسويه سيستمي و مديريتي مي‌شوند.