چون بميرد مدرسه دنياي ما گردد (تباه)

When school dies, our world will be "destroyed"!

به ياد مي آورم كه در منطقه محل زندگي دوران كودكي من، يكي از شركا كه اصولاً نقش باغبان را عهده دار بود، عمده ترين تلاشش آن بود تا درختي جديد به بار نيايد! او در تصورات خود از اين به بارنيامدن منافعي داشت كه از بارآمدن آن حاصل نميشد! وقتي ساير شركا به كشت نهال اقدام ميكردند، ايشان مسئوليت داشت تا به آبياري آن بپردازد و به ظاهر هم چنين مي كرد. اين ظاهر عمل ايشان بود. او به واقع قبل از آبياري مقداري نفت پاي ريشه اين نهال‌ها مي ريخت و يا آنها را به ميزاني بالا مي كشيد و مجدد به جاي خود برمي گرداند؛ به نحوي كه مشخص نشود جابجا شده اند. اين عمل ايشان ريشه هاي ضعيف نهال‌هاي نوكشته را نابود مي كرد و آنها بعد از مدتي خشك مي شدند. به ظاهر ايشان آبياري مي كرد تا برآيند اما به واقع آبياري مي كرد تا اعمال تخريبي خود را بپوشاند! ظاهر اين بود كه درخت به موقع كاشته شده، آبياري شده، سبز هم شده و بعد خشكيده! پس براي علتيابي خشكيدن تلاش‌ها صورت ميگرفت. چه فرضيه ها كه مطرح ميگشت و هر يك با شواهدي مردود شمرده مي شد تا به اين نظريه ميرسيدند كه «كرم از خود درخت است!» يعني اينكه نهال ها مشكل داشته اند. بار ديگر به ايشان وجوهي داده ميشد تا سال بعد از شهري ديگر نهال نو آورد و بكارد! آنها نيز در سال بعد ميخشكيد! مالكان كم كم پذيرفتند كه اصولاً زمين‌هاي آنان واجد شرايط كشت درخت نيستند! فقط زمين‌هاي همان شريك كه خود باغبان هم محسوب ميشد چنين كششي دارند! قصه مدرسه نوين در ايران امروز همين گونه است!

No abstract