كليدواژه :
مدرسه , سوژه , سوژه مدني , سوژه مدرن , سوژه مومن
چكيده فارسي :
اين مقاله پژوهشي درباره نقش و موقعيت نظام مدرسه ايران از نظر چگونگي تربيت و پرورش سوژه است. پرسش كانون مقاله اينست كه مدرسه مدرن در ايران معاصر ازابتداي شكل گيري تاكنون چه الگوهايي از سوژه را درصدد تحقق و پرورش آن بوده و چرا و تا چه ميزان در تحقق سوژه كامياب يا ناكام گرديده است؟ اين پژوهش از حيث روش شناختي پژوهشي تبارشناسانه و با تفسير تاريخي جايگاه سوژه در مدرسه ، مسئله بحران آموزش در ايران امروز را تحليل مي كند. دراين مقاله سوژه مدني، سوژه مدرن، سوژه مومن و سوژه مقاوم، به عنوان الگوهاي مفهومي سوژه در سياست آموزشي ايران بحث و جايگاه و موانع تحقق آنها تحليل مي شود. چارچوب نظري اين مقاله رهيافت ميشل فوكو به مفهوم سوژه در دنياي مدرن است. نتيجه گيري اين مقاله اين است كه نظام مدرسه ايران امروز ناتوان از تربيت و پرورش سوژه است. بر اين مبنا اين نتيجه را گرفته ام كه نهاد مدرسه با پايان يا مرگ خود روبرو است
چكيده لاتين :
This article is an investigation of the role of the Iranian schooling system in educating and training the subject. It examines the question that what types of subjects, the Iranian modern school has been engendering in the contemporary era. Has the system been successful in producing the intended subject? Why?
Theoretically, this article is based on Michel Foucault’s concept of the modern subject. Methodologically, this research employs a genealogical approach, focusing on the historical interpretations of the subject status in the Iranian schooling system, in order to explain the current educational crisis in Iran.
The article defines four conceptual types of subject, including the civil subject, the modern subject, the religious subject, and the resistant subject, their status in Iranian educational politics and policy, and the barriers to realizing them. The article concludes that the Iranian schooling system is unable to educate and generate the subject. Therefore, I posit that the Iranian school institution is facing its end or death
