عنوان مقاله :
بررسي مقايسه‌ايي تاثيرات دو روش تدريس مشاركتي و رقابتي درس تربيت بدني بر مشاركت ورزشي دختران داراي اضطراب اجتماعي اندام: نقش تعديل كننده عزت نفس
عنوان به زبان ديگر :
A Comparative Study of the Effects of Participatory and Competitive Teaching Methods of Physical Education Course on Sports Participation of Girls with social physique anxiety: The Role of Self-Esteem Modifier
پديد آورندگان :
جمالي، مريم دانشگاه آزاداسلامي واحدتهران مركزي - گروه مديريت ورزشي، تهران، ايران , اسماعيلي، محمدرضا دانشگاه آزاداسلامي واحدتهران مركزي - گروه مديريت ورزشي، تهران، ايران , نيك آيين، زينت دانشگاه آزاداسلامي واحدتهران مركزي - گروه مديريت ورزشي، تهران، ايران
كليدواژه :
تدريس مشاركتي , تدريس رقابتي , اضطراب اجتماعي اندام , مشاركت در ورزش , عزت نفس
چكيده فارسي :
دانش‌آموزان نگرانند كه ديگران در خلال تمرينات ورزشي ظاهر بدني آنها را چگونه ارزيابي مي‌كنند. هدف اين پژوهش بررسي تدريس مشاركتي و رقابتي بر مشاركت ورزشي دانش‌آموزان دختر دچار اضطراب اجتماعي اندام است. از 120 دانش‌آموز دختر راهنمايي، نمونه‌گيري خوشه‌اي و سپس به صورت تصادفي به سه نمونه 40 نفره تقسيم شدند. داده‌ها با روش آماري تحليل واريانس و كوواريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون t زوجي، باكس، گرين هاوس – گيزر و ماچلي تحليل شد. در پيش آزمون و پس آزمون تمامي افراد پرسشنامه انگيزش ورزشي و اضطراب اجتماعي اندام را تكميل كردند. پس از 14 جلسه يك پس آزمون به عمل آمد. نمونه‌هاي انتخاب شده، در پيش آزمون كه شـامل عوامـل آمـادگي جسـماني و حركتي بـود، شـركت كردنـد. هر دو شيوه تدريس بر دانش آموزان داراي اضطراب اندام موثر بود ولي تأثير تدريس مشاركتي مثبت است. روش رقابتي منجر به افزايش مشاركت ورزشي و البته اضطراب شد. تدريس مشاركتي در كاهش اضطراب اجتماعي اندام و افزايش مشاركت ورزشي موثرتر از تدريس رقابتي است.
چكيده لاتين :
Students worry about how others will assess their physical appearance during exercise. The purpose of this study is to investigate participatory and competitive teaching on sports participation of female students with social physique anxiety. From 120 middle school students, cluster sampling and then randomly divided into three samples of 40 people. Data were analyzed by analysis of variance and covariance with repeated measures and paired t-test, Box, Greenhouse-Geiser and Machley. In the pre-test and post-test, all individuals completed the Sports Motivation and Social Anxiety Questionnaire. After 14 sessions, a post-test was performed. The selected samples participated in a pre-test that included physical and motor fitness factors. Both competitive and participatory teaching methods were effective on students with limb anxiety, but the effect of participatory teaching is positive and stable. Although the competitive approach led to increased sports participation, it also increased anxiety. Collaborative teaching is more effective than competitive teaching in reducing social anxiety and increasing sports participation
عنوان نشريه :
مطالعات برنامه درسي
