نقش دولت در پيشرفت اقتصاد مقاومتي از ديدگاه نهج البلاغه

No title

از آنجا كه هر دولت در اقتصاد، مي تواند نقش بسزايي در پيشرفت رفاه و استقلال آن ملت داشته باشد؛ پس مي توان گفت دولتي موفق مي شود كه بر پايه ي هدفي خاص،برنامه ريزي،شناخت اقشار گوناگون اجتماع و رواج حق و دور شدن از رذايل ،گسترش عدالت محوري چه در عرصه اقتصادي و اجتماعي مي تواند پيشرفت را براي آن جامعه رقم زند. با ظهور اسلام در حيات قبيله اي ،تحولي عميق روي داد؛ اعتقاد جاي نسب را گرفت و صحابه به تدريج جايگزين اشراف شدند و اين مختص به زمان پيامبر (ص) بود.پس از پيامبر (ص) ابو بكر با بي عدالتي ،جامه ي خلافت را بر تن كرد در حالي كه شايسته نبود و بعد از خود خلافت را به پسر خطاب سپرد كه مجموعه اي از خشونت ،سخت گيري و عامل انباشت ثروت در گروه هاي معيني شد و شكافي گسترده در جامعه پديد آورد كه اين امر در زمان عثمان شتاب بيشتري يافت؛قطب بندي بر اساس بنيان اقتصادي و نسب شديدتر شد،بذل وبخشش هاي بي حساب از بيت المال ،طمع ورزي اقتصادي، گردش ثروت در ميان توانگران و دادن امتياز به نزديكان. امام علي (ع) در چنين برهه اي خلافت را در دست گرفت و بخش مهمي از توان خود را در مبارزه با انحصار جويي و زياده خواهي اقتصاد متمركز كرد و سياست هاي اقتصادي حكومت خويش را به گونه اي طراحي و اجرا كرد كه افزون بر عمران و آبادي واجراي احكام و آموزه هاي الهي ،كرامت و عزت انسان ها رعايت شده و تمام تلاش را براي به سعادت رسيدن مردم انجام مي داد. در چنين جامعه اي فرياد عدالت طنين انداز مي شود كه به معناي رعايت حقوق مردم و از بين بردن امتياز به نزديكان و خويشان و احقاق حق مظلومان است ؛بيت المال را به گونه اي تقسيم مي كرد كه رفاه عمومي براي همه مردم فراهم شود؛با نظارت مستقيم بر بازار ،تدبير ،اولويت سنجي و همچنين اصلاح سياست هاي مالي و نظام پولي از جمله ضرب سكه ، مبارزه با مفاسد اقتصادي،جلو گيري از احتكار و قيمت گذاري درست از انباشت سرمايه و اقتصاد آميخته به حرام (ربا) جلو گيري مي كرد و ضمن حمايت از بازرگانان و صنعت گران ،تجارت خارجي و ورود كالاهايي را رواج مي داد كه به اقتصاد درون زا و توليد صدمه اي وارد نكنند و بكار گيري كارگزاران شايسته ، تامين نظام اطلاعاتي كار آمد، توسعه تعليم و تربيت ،تصحيح فرهنگ عمومي و ارايه الگوي عملي و مديريت مصرف به مردم و همچنين دعوت به مشاركت اجتماعي و روحيه جهاد ،خود باوري را در آنان زنده مي كرد؛خود نيز با تشويق مردم به كار آفريني ،مهارت شغلي و شيوه هاي توليد و كسب درآمد، سعادت و استقلال فرهنگي به دور از تسلط بيگانگان را براي همه رقم مي زد.

No abstract