بررسي تطبيقي نقوش معماري (گره چيني) شمسه در مقايسه با كاربرد اين نقوش در منسوجات پست مدرن

No title

معماري سنتي از دير باز مورد علاقه افراد زيادي قرار داشته است واشخاص بسياري به استفاده از اين سبك تمايل دارند.در معماري سنتي ايراني از عناصر مختلفي بهره گرفته مي شدتا فضايي پر از جريان زندگي و رنگ ونقش ايجاد شود مانند حوض ،كاشي هاي رنگي، ديوار هاي آجري و...از عناصر اصلي اين نوع از معماري محسوب مي شد.از آنجا كه معماري ايراني كاملا هندسي است و هندسه در شكل گيري اين معماري نقش بسزايي دارد و انديشه وفرهنگ كهن ايرانيان نقش ها وشكل هاي هندسي هر يك نمادي از هستي و جهان آفرينش بوده اند، مانند شمسه كه نماد نور و وحدانيت در هنر اسلامي جايگاه بسيار بالايي را داراست وبه عنوان نقطه مركزي و ژرفاي بي نهايتي است كه هستي از آن آغاز مي گردد و همه عناصر ظهور وبلوغ خود را از آن جا آغاز مي كنند. معماري و طراحي لباس از جمله هنرهاي كاربردي هستند كه مي توان بيشترين تشابه را در مباني نظري، عملكرد و زيبايي شناسي آنها شاهد بود در اين مقاله سعي شده است كه با رويكرد مدلينگ وفشن در منسوجات كه نقوش آن برگرفته از گره چيني و معماري سنتي ايراني بوده با مطالعه تطبيقي بين دنياي قديم و مدرن و لباس و منسوجات پست مدرن به كاربرد اين نقوش پرداخته شود.

No abstract