شروط عدم لزوم تمكين خاص زوجه در فقه اماميه

No title

ازدواج در دين مقدس اسلام با احكام ويژه اي همراه است، و اقتضاي عقد نكاح مستلزم آن است كه زوجين نسبت به يكديگر موظف به انجام حقوق و تكاليف مادي و معنوي مي شوند، كه يكي از آن ها رفع نياز جنسي مي باشد اما زوجه مي تواند با شروطي از تمكين امتناع ورزد دو ديدگاه بين فقهاي اماميه جهت عدم امتناع به تمكين وجود دارد، برخي تمكين را مقتضاي ذات نكاح دانسته اند و امتناع زوجه را نشوز مي دانند و برخي با توجه ادله مبيني تمكين را محدود در زمان و مكان خاص مي دانند و ناشزه بودن زوجه را در صورت داشتن ادله رد مي كنند. از آنجا كه تمكين خارج از ماهيت نكاح است. نگارنده روش تحليلي_ توصيفي در صدد بررسي شروط عدم تمكين خاص زوجه در فقه اماميه مي باشد، و بر اين عقيده است كه اساسي ترين آثار نكاح تمكين مي باشد. اما ادله اي وجود دارد كه تمكين را در شرايطي محدود و حرام مي سازد مانند: حيض، بيماري و...پس مي توان گفت كه برقراري شروطي جهت محدود كردن تمكين با مقاصد نكاح مغايرت ندارد و با توجه به تغيير شرايط بانوان در عصر حاضر و اشتغال آنان استيفاي حق تمكين بدون قيود زمان و مكان امكان پذير نيست و مي توان تمكين را محدود كرد.

No abstract