بررسي رابطه ي بين انطباق پذيري مسير شغلي و انگيزش پيشرفت با رضايت شغلي در كاركنان شركت نماگستر سپاهان و طلوع ايرانيان استان اصفهان

No title

هدف از اين پژوهش بررسي رابطه چندگانه بين انطباق پذيري مسير شغلي و انگيزش شغلي با رضايت شغلي بود.پژوهش از نوع همبستگي بود. جامعه آماري را كليه كاركنان شركت نما گستر سپاهان و شركت طلوع ايرانيان تشكيل مي دادند.از اين جامعه نمونه اي 157نفري ازطريق نمونه گيري تمام شمارش انتخاب شد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه رضايت شغلي مينه سوتا(1967).پرسشنامه انطباق پذيري مسيرشغلي يوسفي (1390). پرسشنامه انگيزش شغلي هاكمن و اولدهام(1967) بود كه براي تعيين روايي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد.ضريب پايايي بازآزمايي پرسشنامه رضايت شغلي،انطباق پذيري مسيرشغلي و انگيزش شغلي به ترتيب 0/86، 0/77 ،0/79 بدست آمد. داده هاي گردآوري شده از طريق آمار توصيفي،ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون گام به گام مورد بررسي قرار گرفت و نتايج تحليل همبستگي پيرسون نشان داد كه بين انطباق پذيري مسير شغلي و مولفه هاي آن (به جزبازخورد) و انگيزش شغلي و مولفه هاي آن با رضايت شغلي رابطه معناداري وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون گام به گام، سهم انطباق پذيري مسير شغلي را در پيش بيني رضايت شغلي را نشان مي دهد (p<0.000). مولفه هويت وظيفه انگيزش شغلي، بيشترين سهم پيش بيني رضايت شغلي را نشان مي دهد (p0.000).از يافته هاي اين پژوهش مي توان براي افزايش رضايت شغلي كاركنان سازمان ها استفاده نمود.

No abstract