استعاره به‌مثابۀ امتداد قياس و شيوۀ استدلال طراحي معماري

Metaphor as an Extension of Deduction and Method of Architectural Design Reasoning

اگرچه حوزه فرايندپژوهي جوان است اما پژوهش‌هاي اين حوزه سير تحولي‌ پرفرازونشيبي را طي كرده‌اند كه محل بازنمايي تنوع شيوه‌هاي فكري و نظري حاكم بر آن است. غالب پژوهش‌ها با رويكرد تحليلي و نگاه تجزيهگرا تجربه‌هاي امر طراحي را تشريح كرده‌اند. در اين پژوهش ها، غالباً از شيوه انديشيدن به مسئله طراحي غفلت ‌شده است. به‌ موجب همين نگاه تجزيه گرا، جوهره فرايندها از دست‌ خواهد رفت اما فرايند طراحي خود شيوه‌اي از انديشه ورزي است. لاجرم، فرايند طراحي، فارغ از شناخت ناشي از تلاش‌هاي فرايندپژوهان، شيوه‌هاي استدلال منطقي را در ازاي نيل به هدف خود به استخدام درخواهد آورد. به همين واسطه اين پژوهش تلاش دارد تا به چيستي نسبت ميان قياس واستعاره به‌مثابة روش استدلالي پي ببرد. همينطور به اين پرسش پاسخ دهد كه تأثير استعاره، به مثابة روش استدلالي در خلق اثر معماري چيست؟ هدف پژوهش: شناخت نسبتِ ميان قياس و استعاره به‌مثابة شيوة استدلالي پايه در روش هاي طراحي و كاربست منطقي آنهاست. روش پژوهش: در دو مرحله از استدلال قياسي و استنتاجي استفاده شده است و براي گردآوري داده‌ها، از روش‌هاي كتابخانهاي كمك گرفته و در روش تحقيق از روش‌هاي استدلال منطقي استفاده‌ شده است. نتيجه‌گيري: در اين پژوهش در دو به فهم نقش و چگونگي كاركرد استدلال منطقي در فرايند طراحي معماري و بررسي تأثير استعاره به‌منزله شيوهاي استدلالي پرداخته و طبق يافته‌هاي آن، قياس و استعاره از فراگيرترين روش‌هاي منطقي هستند كه در يك سازوكار چهاربخشي‌ معين، نقشي بنيادين در آفرينش آثار معماري ايفا ميكنند. استعاره نوعي از قياس است كه با حفظ ويژگي‌هاي شاخص، قياس منجر به خلق اصالت و معناي مضاعف در اثر معماري مي‌شود. هدف: شناخت نسبتِ ميان قياس و استعاره به‌مثابۀ شيوۀ استدلالي پايه در روشهاي طراحي و كاربست منطقي آنهاست. روش تحقيق: در دو مرحله از استدلال قياسي و استنتاجي استفاده شده است و براي گردآوري داده‌ها، از روش‌هاي كتابخانهاي كمك گرفته و در روش تحقيق از روش‌هاي استدلال منطقي استفاده‌ شده است. نتايج: پژوهش حاضر به فهم نقش و چگونگي كاركرد استدلال منطقي در فرايند طراحي معماري و بررسي تأثير استعاره به‌منزلۀ شيوهاي استدلالي طبق يافته‌هاي اين پژوهش، قياس و استعاره از فراگيرترين روش‌هاي منطقي هستند كه در سازوكار چهاربخشي‌اي معيّن نقشي بنيادين در آفرينش آثار معماري ايفا مي كنند. استعاره نوعي از قياس است كه با حفظ ويژگي‌هاي شاخص قياس منجر به خلق اصالت در اثر معماري مي‌شود

Problem statement: Although the field of the research process is new, research in this area has advanced rapidly. This reflects the diversity of intellectual and theoretical methods governing the research process. The majority of studies have described design experiences using an analytical approach and point of view. The approach of thinking about design has often been overlooked in this research. The main concern of processes will be lost due to this detached viewpoint, yet the design process itself is a style of thinking. Regardless of the awareness gained from the research phase, the design process will invariably apply logical thinking processes to achieve its purpose. As a result, the goal of this study is to figure out the link between deduction and metaphor as a style of reasoning. Also, what influence can metaphor have as an argumentative approach in creating an architectural work? Research objective: This study attempts to understand the link between deduction and metaphor as a core thinking tool in design methodologies and apply it logically. Research method: Deductive and inferential reasoning was employed in two stages, the bibliographic method was used for data collection, and the logical reasoning method was used for data analysis. Conclusion: This research aims to understand better the role and function of logical reasoning in the architectural design process and the impact of metaphor as an arguing tool. According to the conclusions of this study, deduction and metaphor are among the complete logical procedures that play a crucial role in the production of architectural works in a four-part mechanism. By keeping the features of deduction, metaphor is a type of deduction that leads to the uniqueness and twofold meaning in architecture.