پديد آورندگان :
پورعالي، كاميار دانشگاه آزاداسلامي واحد علوم و تحقيقات - دانشكدۀ حقوق، الهيات و علوم سياسي - گروه فلسفه، تهران، ايران , عبدالكريمي، بيژن دانشگاه آزاد اسلامي واحدعلوم و تحقيقات - دانشكدۀ علوم انساني - گروه فلسفه، تهران، ايران , اسلامي، شهلا دانشگاه آزاداسلامي واحد علوم و تحقيقات - دانشكدۀ حقوق، الهيات و علوم سياسي - گروه فلسفه، تهران، ايران
كليدواژه :
هنر , امكان گسست , سوبژكتيويسم , تفكر هايدگر
چكيده فارسي :
مارتين هايدگر همچون فريدريش نيچه تاريخِ متافيزيك را تاريخِ بسطِ نيهيليسم مي‌داند. اما در نگرش او به انسان مدرن، آنچه موجب بي‌خانماني انسان‌ها شده، ساختن جهاني خيالي چنان‌كه نيچه گفته است نيست: جهاني خيالي كه ما آن را حقيقي و ارزشمند تصور كرده، و به واسطه آن، زندگي اين‌جهاني و نيازهاي طبيعي خود را بي‌ارزش فرض كرده‌ايم. هايدگر معتقد است نيهيليسمِ حقيقي آنجاست كه متافيزيك به واسطة رويكرد سوبژكتيوِ خود، در پيش‌زمينه آنچه به حضور مي‌آيد يعني موجودات باقي مانده، «وجود» و «موجود» را با هم خلط كرده و در نتيجه حتي پرسش از «وجود» را نيز فراموش كرده است. ازاين‌رو هايدگر سوبژكتيويسمِ متافيزيكي را عاملِ اصليِ وضعيتِ نيهيليستيكِ انسانِ مدرن مي‌داند. بر اين اساس پژوهشِ حاضر، پرسش از امكانِ گسست از سوبژكتيويسم را به عنوانِ ضرورتِ فلسفي امروز ما مورد بررسي قرار داده است.
هدف پژوهش: مقاله پيش‌رو بر آن است تا علاوه بر پاسخ به چيستي نيهيليسم، متافيزيك و سوبژكتيويسم در انديشة هايدگر، به سنجش هنر در مقام امكاني براي گسست از سوبژكتيويسم بپردازد.
روش تحقيق: با توجه به موضوع و اهداف اين پژوهش از روش توصيفي استفاده شده است.
نتيجه‌گيري: با تكيه بر تفسير هايدگر از شعر «مِنِه مِسين» از هولدرلين در مقالة «شاعران به چه كار آيند؟» و همچنين توصيفي كه او ازكارهاي پُل سزان ارائه مي‌دهد، اين موضوع طرح مي‌شود كه هنرمند با اجازه‌دادن به حضوريافتنِ عدم در كار هنري نه‌تنها صحنه را براي رخدادِ حقيقتِ وجود آماده مي‌كند بلكه همزمان با آگاه‌كردن ما از تمايزِ ميانِ «وجود» و «موجود» اين دوگانگي را رفع كرده و به وحدتي رازآميز بدل مي‌كند و در نتيجه امكانِ گسست از سوبژكتيويسم را فراهم مي‌آورد
چكيده لاتين :
Like Friedrich Nietzsche, Martin Heidegger considers the history of metaphysics to be the history of the development of nihilism. However, in Heidegger’s view, the situation of modern man, what has made human beings homeless, unlike what Nietzsche said, is not a construction of an imaginary world which we have imagined to be real and valuable, and through which we have deemed our worldly life and natural needs worthless. Heidegger argues that true nihilism is where metaphysics, through its subjective approach, confuses the Being and the beings in the background of what comes into presence, that is, the remaining beings, and thus forgets even the question of Being. Heidegger,therefore, considers metaphysical subjectivism to be the main element in the nihilistic state of modern man. Accordingly, the present study examines the question of the possibility of breaking away from subjectivism as our philosophical necessity today.
Research objective: In addition to answering the question of what nihilism, metaphysics, and subjectivism are in Heidegger’s thought, the present article seeks to provide a critical account of art as a means of breaking away from subjectivism.
Research method: As to the content and objectives of this research, the descriptive method has been used.
Conclusion: Based onHeidegger’s interpretation of Hölderlin’s poem Mnemosyne in the essay What Are Poets For?, as well as his description of Paul Cézanne’s work, it is argued that through allowing the presence of nothingness in the work of art, the artist not only prepares the scene for the occurrence of the truth of Being but also eliminates the dichotomy between Being and beings by informing us about the distinction and make it a mysterious unity, thus enabling us to break away from subjectivism.
