عنوان مقاله :
بررسي تطبيقي «ديوان شوخ» از ابوالقاسم حالت و «بدوي سرخ پوست» از محمد ماغوط
عنوان به زبان ديگر :
A Comparative Study on "Humorous Diw@n" by Abolghasem Halat and "Red Nomad" by Mohammad Maghut
پديد آورندگان :
گوشه نشين، فاطمه دانشگاه پيام نور , تاج بخش، پروين دانشگاه پيام نور , شرافتي گورابي، زينب دانشگاه پيام نور
كليدواژه :
طنز سياه , معضلات اجتماعي , آزادي خواهي , ديوان شوخ
چكيده فارسي :
ادبيات همواره يكي از ابزارهاي مهم نقد در جوامع بوده است و اديبان و نويسندگان آن را به صورت غير مستقيم و نمادين به كار برده‌اند. يكي از روش‌هايي كه اديبان براي بيان مشكلات اجتماعي و همدردي با مردم از آن بهره مي‌جويند، طنز است. طنز سياه خنده‌اي است آميخته به درد كه از درون فرد عاصي براي مقابله با عقايد و رفتارهاي سياسي و اجتماعي رايج و نادرست برمي‌آيد. اشعار ابوالقاسم حالت و محمد ماغوط سرشار از اين نوع طنز است كه آن را براي بيان مشكلاتي چون فقر، دخالت بيگانان و... استفاده كرده‌اند. اما ماغوط طنز سياه را در مفهومي گسترده‌تر به كار برده و به موضوعاتي چون جنگ، زندان، و مسائل دنياي عرب نيز پرداخته است. اين دو شاعر از تكنيك‌هايي چون تناقض، تحقير، و كوچك‌نمايي استفاده كرده‌اند. اما در عين حال از عبارات و واژگاني استفاده نكرده‌اند كه منافي اخلاق و فرهنگ باشد. شرايط متفاوت فردي و اجتماعي اين دو شاعر باعث شده كه لحن كلام حالت ملايم و گزندگي كلام ماغوط بيش‌تر باشد.
چكيده لاتين :
Literature has always been one of the most important tools of criticism in societies and writers have enjoyed it indirectly and symbolically. One of the methods that writers use to express social problems and empathize with people is humor. Black humor is a laugh mixed with pain that comes from the rebellious person’s heart to confront common and incorrect political and social beliefs and behaviors. Abolghasem Halat and Mohammad Maghut’s poetries are full of this kind of humor, which they have applied to express problems such as poverty, foreign interference and so on. But Maghut has enjoyed black humor in a broader sense and has also addressed subjects such as war, imprisonment and problems in the Arab world. These two poets have also applied techniques such as contradiction, contempt and humiliation. But at the same time, they have not used words and phrases that are contrary to morality and culture. The different individual and social conditions of these two poets have caused the mild tone in their words but the sting of the Maghut’s words is more noticeable.
عنوان نشريه :
مطالعات ادبيات تطبيقي
