واكاوي رمان «حصار و سگ‌هاي پدرم»؛ بازتوليد استبداد و پدرسالاري

Analysis of the novel "My Father's Dogs and Fence " Reproduction of Oppression and Patriarchy

پدرسالاري و ذهنيت مذكر در همه شخصيت‌هاي اين رمان بي استثنا ديده مي‌شود. نهادينه شدن قانون پدر در ناخودآگاه فردي و جمعي اعضاي اين حصار چنان شدتي دارد كه حتي پس از مرگ جسماني پدر هم اين ساختار به شكل‌هايي ديگر بروز مي‌يابد. شگرد روايي براي تسلط بر نظام نشانه‌هاي اين متن در اختيار گرفته شده تا خود زبان به ابزار سركوب بدل شود و سخن و گفتمان مؤنث را سركوب كند؛ در واقع راوي آن سخناني را كه خود مي‌خواهد از دهان پرسوناژهاي مؤنث بيان ميكند. ذهنيتي كه استبداد دروني آن شده و در ناخودآگاه استبداد زده است خود ميل به رهايي نخواهد داشت و با مرگ هر ديكتاتوري ديكتاتور ديگري را جايگزين آن خواهد كرد و تا پايان عمر بايد در «گور، هم گنبد و هم گورستان» به سر ببرد. روح سنت اما بسيار قوي‌تر است و در ذهنيت، روابط اجتماعي و در نهادهايي همچون خانواده، مدرسه و دولت ساري است و در تضادي ابدي با نو شدن است. ما هميشه در حسرت و اندوه ديكتاتورها هستيم و بر فقدان آن‌‌‌ها مويه مي‌كنيم.

Patriarchy and male attitude are seen in all the characters of this novel indiscriminately. The institutionalization of the father's law in the individual and collective subconscious of the members of this fence is so intense that even after the physical death of the father, this structure appears in other forms. The narrative technique for controlling the signs system in the present text has been adopted so that language itself becomes a tool of repression and suppresses female speech and discourse; In fact, the narrator utters the desired words from on behalf of female characters. The mentality that has become an internal tyranny in the subconscious does not want to be liberated and will replace it with another dictator with the death of any dictatorship and will have to live in "graves, domes and cemeteries" for the rest of his life. The spirit of tradition, however, is much stronger, and is prevalent in mentality, social relations, and in institutions such as the family, the school, and the state, and is in eternal contradiction with renewal. We are always saddened by dictators and we mourn their absence.