شمول مالي و كيفيت محيط زيست در كشورهاي در حال توسعه با بيشترين مقدار آلايندگي: هم افزايي يا تخريب

Financial Inclusion and Environmental Quality in Developing Countries with the Highest Level of Pollution: Synergy or Destruction

شمول مالي و توجه به تغييرات آب و هوا و اقليم، دو جنبه مهم از توسعه به شمار مي‌‌آيد. اين سوال كه آيا شمول مالي به بهبود كيفيت محيط زيست منتهي مي‌شود يا تخريب آن، بحث‌‌برانگيز است. بر اين اساس ارتباط اين دو موضوع مي‌تواند چشم انداز مناسبي را براي برنامه‌‌ريزي جهت توسعه اقتصادي براي كشورها ايجاد كند. در اين راستا هدف مطالعه حاضر بررسي رابطه پويا بين شمول مالي و كيفيت محيط زيست در كشورهاي در حال توسعه با بيشترين ميزان آلايندگي مي‌باشد. براي دست‌‌يابي به اين هدف ابتدا شاخص تركيبي شمول مالي با استفاده از روش تجزيه‌ و تحليل مؤلفه‌هاي اصلي (PCA) استخراج شده است. در مرحله اول، با استفاده از آزمون عليت تودا-ياماماتو(1995) رابطه عليت دو طرفه بين شاخص كيفيت محيط زيست و شمول مالي تاييد گرديده. سپس در مرحله دوم براي برآورد مدل، روش گشتاورهاي تعميم‌يافته (GMM) براي حل مشكل درون‌‌زايي بكار گرفته شده. نتايج حاصل از برآورد الگو بيانگر اين مي‌باشد كه شمول مالي به بدتر شدن كيفيت محيط زيست منتهي شده است. بنابراين هيچ‌‌گونه هم‌‌افزايي بين شمول مالي و كيفيت محيط زيست وجود ندارد. همچنين نتايج نشان‌‌دهنده اهميت نقش توليد ناخالص داخلي و نرخ شهرنشيني، صنعتي شدن و افزايش شدت انرژي در افزايش انتشار آلودگي در كشورهاي در حال توسعه با بيشترين ميزان آلودگي است. هر چند باز بودن تجاري به كاهش انتشار آلودگي منتهي شده است.

Financial inclusion and climate change are two important aspects of development. The issue of whether financial inclusion will improve environmental quality or not is contentious. It can provide a good perspective for countries to plan for economic development. We estimate dynamic relationship between financial inclusion and CO2 emission in developing countries with the highest level of pollution. Firstly, by using causality test of Toda and Yamamoto (1995) bidirectional causality between environmental quality index and financial inclusion has been confirmed. Then, we use the Principal Component Analysis (PCA) to construct index for financial inclusion. Then, a panel data model by the Generalized Method of Moments (GMM) is estimated to address the endogeneity problem. We find that financial inclusion has led to higher CO2 emissions. Thus there have not been synergies between financial inclusion and environmental quality. Furthermore, our findings underscore the significant role of higher GDP, urbanization, industrialization, and increase in energy intensity contribute to higher level of carbon emissions in developing top-18 emitter countries. Interestingly, openness to trade seems to reduce CO2 emissions.