باورهاي امامتي و مهدويتي زيديه متقدم با تكيه بر بازسازي «اخبار المهدي» ابوسعيد رواجني

The Ancient Zaydi’s Belief of Imamate and MahdismOn the Basis of Abū Sa’id Rawajinī’s “Akhbār al-Mahdī”

به رغم تفاوت هاي مبنايي در پاره اي از مباحث مربوط به امامت و باورداشت قايميت ميان اماميان و زيديان، گزارش هاي در دسترس از همگرايي در خور توجه اين دو گروه حكايت دارد. اين همگرايي كه در عصر غيبت با تدوين جوامع حديثي و آثار اختصاصي از سوي مولفان امامي، بروز و ظهور بيشتري يافت_ از سوي پاره اي از خاورشناسان_ به عدم اصالت و فقدان مستندات تاريخي در عصر حضور متهم شد. بي گمان، بازسازي آثار مفقود شده متقدمان زيديه و درنگ در گزارش هاي بازسازي شده با هدف سنجش همگرايي پيش گفته و پاسخ به انتقادات يادشده سودمند است. ابو سعيد رواجني_ عالم زيدي عصر حضور _ با نگارش آثار اختصاصي در مهم ترين مباحث امامت و مهدويت، نقش قابل اعتنايي را در انتقال ميراث حديثي زيديه به جوامع علمي سده هاي بعد داشته است. بازسازي تك نگاري او با عنوان اخبار المهدي، افزون بر آن كه از وجود پاره اي از مهم ترين باورهاي امامتي و مهدويتي اماميه در عصر حضور حكايت دارد، از همگرايي زيديان متقدم و اماميان سلف نيز سخن مي گويد. حصر شمار امامان؟عهم؟ به دوازده تن، نسب ايشان، غيبت طولاني قايم و تولد مخفي او، از مهم ترين فوايد كلامي بازسازي اين اثر است.

Despite the fundamental difference of some issues on the Imamate and Mahdism between the Imamites and Zaydites, the extant accounts demonstrate a close convergence between them. The convergence that increased in the occultation era by the composition of Hadith compilation, is accused of not being authentic by some orientalists. Indeed, the reconstruction of the lost works of the ancient Zaydite scholars and study of them is useful to find the convergence and response to the orientalists’ claims. Abū Sa’īd Rawājinī, the Zaydite scholar at the time of presence of Imams, played a vital role in the transmission of Zaydite Hadith heritage to the next generation by composing some specialized books in Imamate and Mahdism. The reconstruction of his monograph “Akhbār al-Mahdī” not only approve the existence of some Imamite beliefs on Imamate and Mahdism in the time of presence of Imams, but assert the convergence between the Imamite and Zaydite in this era. The number of the Imams as twelve men, their ancestry, the long occultation of Mahdī, and his hidden birth, are the main advantages of this reconstruction.