بررسي تأثير سن بازنشستگي بر نرخ مشاركت نيروي كار در كشورهاي OECD

به نظر مي‌رسد در سال‌هاي آتي، در كشورهاي عضو سازمان همكاري اقتصادي و توسعه[i] (OECD)، افزايش جمعيت سالخورده باعث كاهش شديد نيروي كار فعال خواهد شد. در حال حاضر، با وجود كمبود امكانات و تجهيزات كافي در جامعه آماري مورد نظر در مقايسه با كارگران جوان، نرخ كل مشاركت نيروي كار كاهش يافته و نسبت سالمندي افزايش يافته است. اين‌گونه تحولات همراه با كاهش رشد نرخ جمعيت فعال، سطح زندگي و پايداري مالي مخارج اجتماعي را تا حد زيادي تحت‌الشعاع قرار مي‌دهد. عموما، شواهد نشان مي‌دهد كه مشاركت بيشتر نيروي كار مسن‌تر موجب افزايش رفاه در بسياري از كشورها شده است. مطالعه حاضر به بررسي تاثيرات طرح‌هاي بازنشستگي پيش از موعد و بازنشستگي سالمندي در كشورهاي OECD طي سال‌هاي 2019-1990 مي‌پردازد. در اين تحقيق تاثير سن بازنشستگي بر تغييرات نرخ مشاركت نيروي كار مورد بررسي قرار گرفته است. داده‌هاي تحقيق از بانك جهاني[ii] و صندوق بين‌المللي[iii] پول گرفته شده است. قلمرو مكاني تحقيق، 30 كشور عضو OECD هستند. مدل استفاده شده براي اين تحقيق، مدل ارزش انتخاب مي‌باشد و به منظور بررسي فرضيات و پاسخ به سوالات تحقيق با توجه به ماهيت داده‌هاي جمع‌آوري شده كه بصورت سري زماني و مقطعي هستند براي براورد تاثيرات سن معيار بازنشستگي از نرم‌افزار Eviews و روش اثرات ثابت استفاده شده است. نتايج تحقيق بيانگر اينست كه براي همه گروه‌هاي سني شامل گروه 54-50 ساله، گروه 59-54 ساله، گروه 64-59 ساله و گروه 69-65 ساله؛ نرخ بيكاري جوانان، نرخ ماليات بر كار و سن معيار سالمندي تاثير منفي بر نرخ مشاركت نيروي كار در كشورهاي OECD دارند.