شماره ركورد :
1305127
عنوان مقاله :
بررسي عنصر عاطفه در شعر احمد شاملو
عنوان به زبان ديگر :
Studying the Elements of Emotion in Ahmad Shamloo's Poetry
پديد آورندگان :
شريفي، حسن دانشگاه آزاد اسلامي واحد بناب - گروه زبان و ادبيّات فارسي، بناب، ايران , مشفقي، آرش دانشگاه آزاد اسلامي واحد بناب - گروه زبان و ادبيّات فارسي، بناب، ايران , حجاجي كهجوق، عزيز دانشگاه آزاد اسلامي واحد بناب - گروه زبان و ادبيّات فارسي، بناب، ايران
تعداد صفحه :
20
از صفحه :
87
از صفحه (ادامه) :
0
تا صفحه :
106
تا صفحه(ادامه) :
0
كليدواژه :
شعر , عاطفه , شاملو , عواطف فردي , اجتماعي و انساني
چكيده فارسي :
عاطفه از عناصر زيباشناختي شعر و طرز برخورد است با حوادث و پديده هاي هستي و نوع نگرش وي در برخورد با آنهاست. شاعر در جايگاه انساني آگاه، نسبت به هيجان ها و احساس هايي كه عواطف او را شكل مي دهند، بي تفاوت نيست. به واقع، عاطفه يكي از ستون هاي اصلي شعر است كه در كنار عناصر ديگري چون انديشه، وزن، زبان، پايه هاي شعر را شكل مي بخشد. هرچقدر ارتباط عاطفي شاعر با پديده ها و دنياي اطرافش بيشتر و عميقتر باشد، به همان اندازه شعر وي ارزش عاطفي بيشتري خواهد يافت. اين مقاله سعي دارد با شيوۀ توصيفي- تحليلي، عنصر عاطفه را در اشعار اين شاعر بررسي كند. با بهره گيري از تقسيم بندي شفيعي كدكني (منهاي فردي، اجتماعي و انساني)، انواع عاطفه به سه نوع عواطف فردي، اجتماعي و انساني (بشري) تقسيم بندي شده و تمامي مجموعه هاي شعري شاملو در چارچوب اين تقسيم بندي مورد بررسي قرار گرفته است. بررسي حاضر نشان مي‌دهد كه شاملو، عواطف فردي و اجتماعي را در دورۀ اوّل شاعري خود (از سال 1330 تا 1343) بيشتر مطرح ساخته و عواطف فردي را در دورۀ دوم (از 1343 تا 1344) و عواطف انساني (بشري) را در دورۀ سوم (از انتشار ققنوس در باران تا حديث بيقراري ماهان يعني سال هاي 1345 تا 1379) مد نظر قرار داده است. دوست داشتن (عشق)، نفرت و بيزاري، يأس و افسردگي، خشم و حسرت از جمله عواطف برجسته در شعر شاملوست.
چكيده لاتين :
Emotion is of aesthetic elements and the way the poet deals with the events and phenomena of the existence and also his approach to them. The poet, in an awareness of human stance, is not indifferent to the excitement and feelings that form his emotions. In reality, emotion is one of the main columns of the poetry such as speculation, rhythm, language which make up the bases of poetry. The deeper the poet's emotional relation with the phenomena and his surrounding world, the more his poetry will be of the emotional value. In Ahmad Shamloo's poetry, the element of emotion has a higher stance. We have tried, in this paper, to study it in his poetry, in a descriptive and analytic way. Using Shafiee Kadkani's classification (individual, social and humanistic selves) we have categorized the types of emotion into individual, social and humanistic way and have studied Shamloo's collection of poetry in the frame of that classification. The present study shows that personal and social emotions were used more in his earlier period of composing poetry from 1330 to 1343 and he has used individualistic and humanistic emotions between ( 1343 – 1344 ) and (1345 – 1379) respectively. That's, the third period of the ghognoos (phoenix) in the rain of the story of relentlessness, love, hate, hopelessness, anger and chagrin to be mentioned in Shamloo's poetry.
سال انتشار :
1399
عنوان نشريه :
بهارستان سخن
فايل PDF :
8735835
لينک به اين مدرک :
بازگشت