بررسي ظرفيت هاي داستان هاي واقع گراي شاهنامه براي ارائه به كودكان

The study of Shahnameh’s realistic tales’ potential for presenting to children

شاهنامه فردوسي به دليل داشتن داستان هاي جذاب، همواره نظر بسياري از نويسندگان كودك و نوجوان را به خود جلب كرده است.كودك از منظر شناختي و داشتن ويژگي هاي منحصر به گروه سني خود، نيازهاي مختص به خويش را در دريافت منابع علمي و حتي داستاني دارد. به همين دليل، مقاله حاضر كه به شيوه توصيفي و تحليلي نگاشته شده و روش گردآوري اطلاعات آن بر پايه مطالعات كتاب خانه اي بوده، مي كوشد تا با توجه به شرايط سني كودك، ظرفيت هاي برخي داستان هاي واقع گراي شاهنامه را كه شامل موضوعات رزمي، تاريخي، اجتماعي، عاشقانه، عارفانه و اخلاقي مي شود، مورد بررسي قرار دهد تا بتوان با شگردهايي چون بازنويسي، بازآفريني، بازنگري و غيره، متن كهن شاهنامه را براي اين گروه مناسب سازي كرد. داستان هاي واقع گراي شاهنامه در صورت مناسب سازي، زماني مي تواند نظر كودكان را جلب كند كه با زندگي معمول آنان در ارتباط باشد. به علاوه آن دسته از داستان ها كه شرح حال يك يا چند شخصيت قهرمان است، به دليل داشتن محتوايي ماجراجويانه و نزديك به زندگي بشري، الگويي را در اختيار كودكان قرار مي دهد كه از ذهن آن ها دور نيست. هم چنين وجود شخصيت هاي كودك در داستان هاي واقع گراي شاهنامه به دليل ايجاد حس همذاتپنداري در مخاطب، مي تواند يكي از عوامل مهم در افزايش ظرفيت هاي داستاني براي جذب كودكان باشد.

Since Ferdowsi’s Shahnameh include captivating tales, it has attracted the attention of writers of children and adolescent to a large extent. A child having the specific characteristics of his age group requires his own needs in order to acquire scientific knowledge and sources in any form even narrative one therefore the present article written using descriptive analytic method and for gathering data made use of library studies is an attempt to study the potential of certain realistic tales in Shahnameh which include issues such as battle scenes, historical, social, romantic, mystical, and moral themes according to child’s age group so that by using strategies such as rewriting, revising, and so on render the ancient text of Shahnameh more appropriate for the age group in question. In this way these realistic captivating tales can attract the attention of the younger audience, so that they can relate to them in their everyday life. Moreover, those stories which deal with one or number of heroes because of their adventurous nature and content and their palpability to man’s life could set an example for children with their creative minds. Inducing the feelings of identification in the audience, the presence of actual child characters in realistic tales of Shahnameh also could serve as an important factor in increasing the potential of the tales to capture the attention of children.