رابطۀ سبك دلبستگي با نگرش به تصوير بدني در دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه: نقش واسطه‌اي نگرش فرهنگي‌اجتماعي به ظاهر و پذيرش خود

ارزيابي نوجوانان از ظاهر جسماني خود، مهم‌ترين متغير در پيش‌بيني ادراك آنان از خودشان است؛ چراكه نخستين بُعد شكل‌گيري هويت در انسان، درك بدن و هويت بدني است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي مدل ساختاري نگرش به تصوير بدني براساس سبك دلبستگي با نقش ميانجي نگرش فرهنگي اجتماعي به ظاهر و پذيرش خود در ميان دختران نوجوان بود. نوع پژوهش حاضر توصيفي‌همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل كليۀ دختران نوجوان شهر اصفهان بود كه 567 نفر از آنان به‌شيوۀ نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي مشاركت كردند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي نگرش فرد دربارۀ تصوير بدني خود (1997)، پرسشنامۀ سبك دلبستگي كولينز (1990)، نگرش‌هاي اجتماعي فرهنگي به ظاهر (1995) و پذيرش خود (2001) استفاده شد. به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش معادلات ساختاري با نرم‌افزار ايموس استفاده شد. نتايج نشان داد سبك دلبستگي، پذيرش خود و نگرش فرهنگي اجتماعي به ظاهر بر نگرش به تصوير بدني اثر مستقيم (p 0.05) و سبك‌هاي دلبستگي با ميانجي‌گري پذيرش خود و نگرش فرهنگي اجتماعي به ظاهر بر نگرش به تصوير بدني تأثير غيرمستقيم دارند (p 0.05). همچنين، نتايج نشان داد مدل ارائه‌شده از برازش مناسبي برخوردار است و نقش متغيرهاي سبك دلبستگي، نگرش فرهنگي اجتماعي به ظاهر و پذيرش خود در نگرش به تصوير بدني تأييد شد؛ بنابراين، درزمينۀ نگرش به تصوير بدني، بايد متغيرهاي سبك دلبستگي و نگرش فرهنگي اجتماعي به ظاهر و پذيرش خود ازسوي مدارس، آموزشگاه‌ها، مراكز مشاوره و كلينيك‌هاي زيبايي مورد توجه قرار گيرد و به‌منظور ارتقاي نگرش به تصوير بدني در افراد، آموزش‌هاي لازم درجهت ارتقاي روابط والد و كودك براي تقويت دلبستگي صورت بگيرد و تلاش رسانه‌اي و فرهنگي و آموزشي به‌منظور مبارزه با استانداردهاي تحميلي دربارۀ زيبايي و خودپذيري مشروط صورت بگيرد. علاوه‌براين، والدين و معلمان، خود به‌عنوان الگويي عمل كنند كه متأثر از پيام‌هاي زيبايي نيست و با تقويت توجه به ابعاد غيرظاهري در افراد، به ارتقاي نگرش به تصوير بدني آنان كمك كنند.