ارتباط الگوي غذايي شناسايي شده به وسيله‌ي رگرسيون رتبه‌بندي كاهش يافته با شانس هايپرانسولينمي و مقاومت به انسولين در بزرگسالان: مطالعه‌ي قند و ليپيد تهران

مقدمه: اين مطالعه با هدف شناسايي الگوي رژيم غذايي اختصاصي مرتبط با مقاومت به انسولين و هايپرانسولينمي در بزرگسالان تهراني انجام گرديد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به صورت مقطعي در 1063 مرد و زن با سن بالاي 25 سال، شركت‌كننده در فاز سوم مطالعه قند و ليپيد تهران، انجام شد. الگوي رژيم غذايي به وسيله‌ي روش رگرسيون رتبه‌بندي كاهش يافته (RRR)، با استفاده از 34 آيتم غذايي به عنوان پيش‌بيني‌كننده، و نيز غلظت انسولين سرم و شاخص هومئوستاتيك مقاومت به انسولين (HOMAIR) به عنوان متغيرهاي پاسخ شناسايي شد. ارتباط الگوي رژيم غذايي با خطر هايپرانسولينمي و مقاومت به انسولين بررسي و نسبت شانس (OR) و فاصله اطمينان (CI) 95% گزارش شد. يافته‌ها: ميانگين ± انحراف معيار سن و شاخص توده‌ي بدني (BMI) شركت‌كنندگان در مطالعه به ترتيب 12/2 ±43/0 سال و 4/8 ±27/4 كيلوگرم/متر مربع بود. الگوي شناسايي شده شامل؛ دريافت بيشتر گوشت فرآوري شده، ماهي، دوغ، آب‌ليمو، ترشي، و سبزيجات برگ‌دار، و نيز دريافت كمتر سبزيجات نشاسته‌اي، سير و پياز، ميوه‌هاي خشك، مغزها، گوشت قرمز، لبنيات پرچرب و قهوه بود. پيروي بالاتر از اين الگو در مدل نهايي تعديل اثر مخدوش‌گرهاي احتمالي، با افزايش شانس هايپرانسولينمـــي (0/005Ptrend=، 2/43 -1/17CI= 95%، 1/69=OR) و IR (0/001 Ptrend=، 5/32 -1/66CI= 95%، 2/97=OR)، همراه بود. نتيجه‌گيري: در اين مطالعه يك الگوي رژيم غذايي مرتبط با غلظت انسولين سرم و شاخص HOMAIR، كه به وسيله‌ي روش RRR شناسايي شده بود، با شانس بالاتر هايپرانسولينمي و مقاومت به انسولين همراه بود.