اثر يك دوره تمرين پيلاتس همراه با ويتامين D بر سطح پروتئين جاذب شيميايي مونوسيت -1 و فعاليت سوپراكسيدديسموتاز در مردان داراي اضافه وزن: يك مطالعه كارآزمايي باليني

زمينه و هدف: كمبود ويتامين D و فقر حركتي از جمله عوامل مربوط به افزايش التهاب و استرس اكسايشي در شرايط چاقي هستند. اين مطالعه به منظور تعيين اثر يك دوره تمرين پيلاتس همراه با ويتامين D بر سطح پروتئين جاذب شيميايي مونوسيت 1 (MDP1) و فعاليت سوپراكسيدديسموتاز (SOD) در مردان داراي اضافه وزن انجام شد. روش بررسي: در اين كارآزمايي باليني يك سويه كور 56 مرد داراي اضافه وزن به طور تصادفي در گروه‌هاي كنترل، تمرين پيلاتس، ويتامين D و تركيبي قرار گرفتند. تمرينات پيلاتس 8 هفته با شدت 7550 درصد ضربان قلب ذخيره و 3 جلسه در هفته انجام شد. گروه‌هاي ويتامين D و تركيبي به طور هفتگي 50000 واحد ويتامين D دريافت نمودند. سطح MCP1 و فعاليت SOD قبل و پس از مداخله سنجيده شد. يافته‌ها: وضعيت ويتامين D در تمام آزمودني‌ها پايين‌تر از نرمال بود. مقادير MCP1 در گروه‌هاي تمرين پيلاتس، ويتامينD و تركيبي بعد از 8 هفته كاهش و فعاليت SOD افزايش آماري معني‌داري يافت (P 0.05)؛ اما مداخله تركيبي تاثير قوي‌تري در تعديل مقادير MCP1 و فعاليت SOD در مقايسه با دو مداخله ديگر داشت (P 0.05). همچنين اثر تمرينات پيلاتس بر افزايش فعاليت SOD بيشتر از مصرف ويتامينD بود (P 0.05). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد تمرين پيلاتس و مصرف ويتامين D مي‌توانند اثرات حمايتي خود را در افراد اضافه وزن با سطح پايين ويتامينD، به واسطه افزايش فعاليت SOD و كاهش شاخص التهابي MCP1 اعمال نمايند. اگرچه اين اثرات با مداخله تركيبي توسعه يافت؛ ولي تمرينات پيلاتس با افزايش بيشتري در افزايش سطح آنتي اكسيداني نسبت به ويتامين D همراه بود.