ارتقاي پايداري و كاهش آسيب در موج‌شكن‌هاي توده سنـگي با به‌كارگيري موانع در جلوي سازه

تقويت موج‌شكن‌ها مي‌تواند ميزان آسيب‌هاي منجر به ناپايداري هيدروليكي را كاهش دهد. در اين تحقيق، با هدف ارتقاي پايداري موج‌شكن‌هاي شكل‌پذير، مدلي براي كنترل و كاهش آسيبِ سازه در مواجهه با امواج‌، با الحاق يك مانع مستغرقِ متصل به پنجه‌ي سازه و يك موج‌گيرِ شناور در فاصله‌ي معيّن، ارائه و به‌صورت آزمايشگاهي بررسي شده است. در روند انجام آزمايش‌ها، موج‌شكن در معرض تعداد 3000 موج تصادفي تحت طيف جانسواپ، قرار گرفته و با ساخت مدل رقومي و سه بُعدي يكپارچه‌ي سازه به‌وسيله‌ي فتوگرامتري بُرد كوتاه، تغيير مكان مصالح آرمور و تغيير شكل موج‌شكن در آزمايش‌هاي مختلف، ثبت و پارامتر آسيب محاسبه شده است. در تحليل اثر امواج بر سازه، مشاهده گرديد كه با افزايش ارتفاع نسبي موج و رشد پريود نسبي موج، پارامتر آسيب افزايش مي‌يابد. همچنين مقايسه‌ي نتايج آزمايشِ مدل‌هاي تقويت شده نسبت به موج‌شكن ساده، نشان داد كه پارامتر آسيب با الحاق مانع متصل، به ميزان 37.19 درصد و با به‌كارگيري موج‌گير شناور، معادل 34.14 درصد كاهش مي‌يابد كه مويّد عملكرد خوب مدل‌هاي پيشنهادي است. تقويت موج‌شكن به‌وسيله‌ي مانع مستغرق و موج‌گير شناور به‌طور همزمان نيز، مقدار پارامتر آسيب را 51.79 درصد كاهش داده و بهترين عملكرد را در بين مدل‌ها ثبت نموده است. همچنين بررسي رفتار شاخص پايداري و پارامتر آسيب، روند همسو و افزايشي تغييرات اين دو پارامتر را نشان ميدهد و رصد عملكرد متقابل تيزي موج و پارامتر آسيب، نشان‌دهنده‌ي كاهش عدد آسيب با افزايش مقادير تيزي موج مي‌باشد.