تأثير 6 هفته تمرين استقامتي و مصرف امپاگليفلوزين بر شاخص‌هاي التهابي و ارتباط آن با ساختار و عملكرد قلب رت‌هاي نر ديابتي

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير هشت هفته تمرين استقامتي و مصرف امپاگليفلوزين بر شاخص‌هاي التهابي و ارتباط آنها با ساختار و عملكرد قلب در رت‌هاي نر ديابتي است. روش‌ها: 40 سر موش نر نژاد ويستار به‌صورت تصادفي به پنج گروه كنترل سالم، كنترل ديابتي، ديابتي+امپاگليفلوزين، ديابتي+تمرين استقامتي و ديابتي+تمرين استقامتي+امپاگليفلوزين تقسيم شدند. گروه‌ها پس از انجام پروتكل تمريني و دريافت دارو، بيهوش و عملكرد قلبي و شاخص‌هاي TNF alpha; وTGF-β با آزمون‌هاي آماري آنواي يك‌طرفه و همبستگي پيرسون بررسي شد. نتايج: تفاوت معني‌دار در ضخامت پايان سيستولي بطن چپ (0/011=P)، حجم پايان سيستولي بطن چپ (P=0.008)، TNF-a (P=0.014) و TGF-B (P=0.001) بين گروه‌هاي پژوهش مشاهده شد. ارتباط منفي معني‌داري بين TGF-βبا وزن بدن، درصد كوتاه شدن الياف قلب و كسر تزريقي و ارتباط مثبت معني‌دار با سطوح گلوكز، ضخامت پايان سيستولي بطن چپ و حجم پايان سيستولي بطن چپ نشان داد. به‌علاوه، ارتباط منفي معني‌داري بين TGF-βبا كسر تزريقي مشاهده شد (0/05 P). نتيجه گيري: به‌نظر مي‌رسد تمرين هوازي خارج از تأثير مضاعف امپاگليفلوزين موجب بهبود وضعيت التهابي، ساختار و عملكرد بافت قلب ديابتي مي‌شود.