مطالعه تطبيقي وضعيت حكمراني علم، فناوري و نوآوري در ايران و كشورهاي منتخب

توسعه علم، فناوري و نوآوري از دغدغه‌هاي اصلي هر كشوري از جمله جمهوري اسلامي ايران است. همچنين يكي از رويكردهاي نوين در توسعه، الگوي حكمراني است. در اين تئوري تغيير پارادايم نقش دولت و حكومت‌ها بيان و زمينه را براي مشاركت يكسان و برابر جامعه مدني، بخش خصوصي و دولت در فرايند تصميم‌گيري فراهم مي‌آورد. در اين راستا بهره‌گيري از تجربيات ساير كشورها، البته با لحاظ نمودن شرايط زمينه‌اي، مي‌تواند در اين امر تاثيرگذار باشد. هدف اين مقاله معرفي و بررسي ساختار كلان نظام علم، فناوري و نوآوري و نحوه تعامل و همكاري با يكديگر و به عبارتي حكمراني نظام علم، فناوري و نوآوري است. اين پژوهش به لحاظ هدف به صورت توصيفي و با روش مطالعه تطبيقي و مبتني بر تحليل و مطالعه اسناد و منابع (مطالعات كتابخانه‌اي) انجام شده است. سه كشور پرتغال، نروژ و ژاپن از منظر سه شاخص تفكيك نهادي، ساز و كار هماهنگي و نحوه تامين مالي مورد بررسي تطبيقي با ايران قرار گرفتند، در پايان نيز با توجه به نتايج تحقيق پيشنهادهايي جهت تدوين الگوي حكمراني نظام علم، فناوري و نوآوري ايران ارايه شده است.