تأثير ميانقاب بر زمان تناوب قاب‌هاي خمشي فولادي و قاب هاي مهاربندي واگرا با در نظر گرفتن اندركنش خاك و سازه

آيين‌‌نامه‌‌هاي لرزه‌‌اي جهت تخمين زمان تناوب، روابط تجربي را پيشنهاد داده‌‌اند كه معمولاً تابعي از ارتفاع و نوع اسكلت سازه بوده و در اكثر آنها تأثير المان‌هاي غيرسازه‌اي مانند ميانقاب‌‌ها، صرفاً در كاهش زمان تناوب لحاظ مي‌شود. براي مثال استاندارد 2800 با اعمال ضريب 0/8 در زمان تناوب اصلي سازه‌هاي قاب خمشي، اثرات افزايش سختي ناشي از وجود ميانقاب را در نظر مي‌‌گيرد. اين در حالي است كه ميزان سختي، ضخامت و يا درصد حضور ميانقاب در پلان هر سازه‌، الزاماً ثابت نيست و اعمال يك ضريب ثابت براي تمامي سازه‌‌ها كمي سؤال‌برانگيز است. از اين‌رو در اين مقاله تأثير پارامترهايي چون ارتفاع سازه، سختي ميانقاب، درصد بازشو، درصد حضور ميانقاب در پلان و همچنين اثر اندركنش خاك و سازه بر زمان تناوب سازه‌هاي سه‌بعدي قاب خمشي و قاب مهاربندي واگراي فولادي 3 تا 18 طبقه مورد بررسي قرار گرفت و نتايج نشان داد كه تغييرات سختي ميانقاب، تأثير چشمگيري در زمان تناوب سازه دارد، به‌‌گونه‌‌اي كه ميانقاب‌هاي مرسوم با مدول الاستيسيته بين 1000 تا 2000 مگاپاسكال، زمان تناوب سازه را به ميزان 30 الي 60 درصد كاهش مي‌دهند. در نهايت با محاسبه رگرسيون بر روي نتايج 2382 تحليل، روابط جديدي جهت تخمين دقيق‌تر زمان تناوب قاب‌هاي فولادي فوق پيشنهاد گرديد.