تأثير همكاري-رقابت بر عملكرد باشگاه هاي فوتبال با توجه به نقش ميانجي نوآوري باز و استفاده از دانش بيروني

عملكرد باشگاه هاي ورزشي به دليل نقش ورزش در سلامت جامعه مورد توجه مي باشد؛ در اين راستا، پژوهش حاضر به بررسي تأثير همكاري-رقابت بر عملكرد با توجه به نقش ميانجي نوآوري باز و استفاده از دانش بيروني در باشگاه هاي فوتبال خصوصي منتخب استان هاي شمالي كشور پرداخته است. اين پژوهش كاربردي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش را مديران و اعضاي هيئت مديره باشگاه هاي فوتبال خصوصي استان هاي گيلان، مازندران و گلستان تشكيل دادند كه 245 نفر از آنها به روش نمونه گيري غيرتصادفي قضاوتي به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. به منظور جمع آوري داده از پرسشنامه هاي استاندارد همكاري-رقابت بونچن و فردريچ (2012)، ارزيابي هماهنگ نوآوري باز (2012)، استفاده از دانش بيروني و عملكرد باشگاه ويمر و همكاران (2016) استفاده شد. آلفاي كرونباخ هر يك از پرسشنامه هاي مذكور به ترتيب 0/816، 0/701، 0/797 و 0/803 به دست آمد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش مدل سازي معادلات ساختاري نرم افزار Smart PLS انجام شد. نتايج نشان داد كه همكاري-رقابت بر عملكرد باشگاه ها به صورت مستقيم تأثيرگذار نيست، اما از طريق متغيرهاي ميانجي استفاده از دانش بيروني و نوآوري باز بر عملكرد باشگاه ها تأثيرگذار است. همچنين مشخص شد كه نوآوري باز بيشترين درصد تغييرات عملكرد باشگاه ها را تبيين مي كند. بنابراين فضاي همكاري و رقابت با استفاده از دانش بيروني و نوآوري باز مي تواند به گونه اي باشد كه عملكرد باشگاه ها بهبود يابد.