تاثير رويكرد آموزش بازي براي فهم بر استقامت هوازي، عملكرد حركتي و ارتقاء فعاليت بدني پسران ده ساله

هدف از انجام اين پژوهش بررسي تاثير رويكرد آموزش بازي براي فهم بر استقامت هوازي، عملكرد حركتي و ارتقاء فعاليت بدني بوده است. بدين منظور كودكان دو كلاس چهارم (ميانگين سني0.7±10.2سال) در يك مدرسه در شهر سيرجان به طور تصادفي در دو گروه كنترل و آزمايشي قرار گرفتند (هر گروه 22 نفر). در مرحله اول از كليه دانش آموزان شركت كننده آزمون چابكي و مهارت هاي حركتي كانادا و تست پيسر گرفته شده و سطح فعاليت بدني آن ها با گام شمار محاسبه و ثبت شد. سپس گروه آزمايشي در يك دوره مداخله با رويكرد آموزش بازي براي فهم به مدت 36 جلسه و هر جلسه 45 دقيقه شركت كردند. در نهايت آزمون هاي انجام شده براي بار دوم در پايان مداخله براي هر دو گروه انجام شد. از آزمون يو من ويتني و آناليز رگرسيون پواسن با از استفاده روش GEE براي تحليل داده ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه اين رويكرد تاثير معناداري بر چابكي و مهارت هاي حركتي و سطح فعاليت بدني دارد، اما تفاوت معناداري بر استقامت هوازي مشاهده نشد. اين نتايج حمايت از اين فرضيه را فراهم مي‌كنند كه استفاده از اين رويكرد مي‌تواند در تسهيل رشد عملكرد حركتي و ارتقاء سطح فعاليت بدني كودكان موثر باشد.