الگوي نقش ورزش در تبيين ديپلماسي عمومي ايران

اين پژوهش با هدف بررسي الگوي نقش ورزش در تبيين ديپلماسي عمومي ايران انجام شده است. پژوهش حاضر در چارچوب رويكرد كيفي انجام شد و داده‌‌‌‌ها از طريق مصاحبه‌‌‌‌هاي نيمه‌ساختاريافته جمع‌‌‌‌آوري شدند. جامعۀ آماري پژوهش، افراد متخصص و خبره در زمينۀ ديپلماسي عمومي و ورزش شامل اساتيد مديريت ورزشي (هشت نفر)، اساتيد روابط بين‌‌‌‌الملل و علوم سياسي (سه نفر)، مقامات عالي ورزش كشور (سه نفر) و ورزشكاران نخبه (سه نفر) بودند. روش انتخاب نمونه به شيوۀ هدفمند بود. روش جمع‌آوري داده‌‌‌‌ها به‌صورت مطالعۀ پژوهش‌‌‌‌هاي پيشين و مصاحبۀ عميق و باز بود. براي سنجش اعتبار، انتقال و تأييدپذيري، يافته‌هاي پژوهش به مشاركت‌‌‌‌كنندگان ارائه شد. آن‌‌‌‌ها متن نظريه را مطالعه كردند و نظرهاي آن‌‌‌‌ها اعمال شد. روش استفاده‌شده براي قابليت اعتماد، روش توافق درون‌‌‌‌‌موضوعي بود. ميانگين ميزان توافق درون‌موضوعي برابر با 0.73 گزارش شد. براساس يافته‌هاي حاصل از مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته، مهم‌‌‌‌ترين عوامل علّي مؤثر بر نقش ورزش در تبيين ديپلماسي عمومي ايران شامل قدرت نرم، اطلاعات و ارتباطات، درك و بصيرت هستند. عوامل زمينه‌‌‌‌اي شامل بازيگرداني و يادگيري و عوامل مداخله‌‌‌‌گر مؤثر عوامل محيطي هستند. همچنين راهبردهاي مؤثر بر نقش ورزش در تبيين ديپلماسي عمومي ايران عبارت‌اند از: توانمندسازي، شبكه‌‌‌‌هاي ارتباطي و پيشران‌‌‌‌هاي عمومي. همچنين پيامدهاي نقش ورزش در تبيين ديپلماسي عمومي ايران شامل كاركرد اقتصادي، كاركرد فرهنگي، كاركرد سياسي و توسعۀ اجتماعي هستند.