مقايسه اثربخشي نقاشي درماني، گل بازي، و روش تلفيقي بر تاب آوري كودكان با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي

زمينه و هدف: عدم بازداري رفتاري در كودكان با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي نحوه پاسخ دهي آنان را با مشكل مواجه مي كند. اين كودكان توانايي منتظر ماندن را ندارند، بدين سبب تاب آوري در آنان از اهميت زيادي برخوردار است. اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي نقاشي درماني، گل بازي و روش تلفيقي (روش تلفيق هر دو روش نقاشي درماني و گل بازي با هم) بر تاب آوري كودكان نارسايي توجه/ فزون كنشي انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر آزمايشي از نوع تك آزمودني با طرحABA بود. جامعه آماري شامل تمامي كودكان 8 تا 11 سال با اختلال نارسايي توجه فزون كنشي بود كه در سال تحصيلي 1400 1399 در مراكز درماني شهر تهران خدمات دريافت مي كردند. از بين آنها تعداد 6 كودك (سه پسر و سه دختر) بر اساس ملاك هاي ورود و خروج و به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفي در سه گروه 2 نفري جاي دهي شدند. مداخلات نقاشي درماني، گل بازي، و روش تلفيقي (تلفيق دو روش نقاشي درماني و گل بازي) براي هر كودك و مادر طبق برنامه بازي درماني كودك محور با روي آورد لندرث و براتون (2006)، به صورت 2 جلسه (يك ساعته) در هفته و به مدت 2 ماه طي 8 هفته (16 جلسه) اجرا شد. ابزار پژوهش شامل مقياس توانمندي هاي اجتماعي هيجاني و تاب آوري (مرل، 2008) بود. تحليل ديداري داده ها در دو سطح درون موقعيتي و بين موقعيتي بر اساس سه شاخص سطح يا طراز، روند و تغييرپذيري انجام شد. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه مداخلات درماني در دو گروه نقاشي درماني و روش تلفيقي (روش تلفيق هر دو روش نقاشي درماني و گل بازي با هم) اثربخش بوده است. كارآمدترين روش در ارتقاء تاب آوري، روش تلفيقي (روش تلفيق هر دو روش نقاشي درماني و گل بازي با هم) بود (0/05 P). درصد بهبودي كلي گل بازي كمتر از مداخلات درماني ديگر بوده و اثربخشي معناداري بر تاب آوري كودكان با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي نداشت (0/05 P). نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه مداخلات نقاشي درماني و روش تلفيقي (روش تلفيق هر دو روش نقاشي درماني و گل بازي با هم) مي تواند سبب افزايش تاب آوري كودكان با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي شود. تبيين هاي لازم براي نتايج به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.