تدوين مدل پيش‌بيني اهمال‌كاري تحصيلي براساس خودكارآمدي اجتماعي و كمال‌گرايي: نقش واسطه‌اي هيجانات پيشرفت

زمينه: مطالعات متعددي نشان داده است كه خودكارآمدي و كمال‌گرايي با اهمال‌كاري تحصيلي رابطه دارند؛ اما پژوهشي كه به تدوين مدل پيش‌بيني اهمال‌كاري تحصيلي براساس خودكارآمدي اجتماعي و كمال‌گرايي: نقش واسطه‌اي هيجانات پيشرفت پرداخته باشد، مفعول مانده است. هدف: هدف پژوهش حاضر تدوين مدل پيش‌بيني اهمال‌كاري تحصيلي براساس خودكارآمدي اجتماعي و كمال‌گرايي: نقش واسطه‌اي هيجانات پيشرفت بود. روش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي و معادلات ساختاري بود. جامعه آماري تمامي دانش‌آموزان پسر پايه دوازدهم شهر مشهد در سال تحصيلي 981397 بود. از بين 1200 نفر، تعداد 290 نفر به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي اهمال كاري تحصيلي سولومون و راثبلوم (1984)، پرسشنامه هيجانات پيشرفت پكران و همكاران (2007)، سياهه شناختارهاي كمال‌گرايي كوبوري (2006) و پرسشنامه ابعاد خودكارآمدي موريس (2001) بود. داد‌ه‌ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل مسير در SPSS22 و AMOS 24 تجزيه‌وتحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه رابطه منفي و معناداري بين خودكارآمدي اجتماعي، استانداردهاي فردي و هيجانات پيشرفت مثبت با اهمال‌كاري تحصيلي وجود داشت. همچنين رابطه مثبتي بين نگراني مفرط در مورد اشتباهات و هيجانات پيشرفت منفي با اهمال‌كاري تحصيلي وجود داشت (0/05 P). نتايج تحليل مسير حاكي از برازش مناسب مدل بود كه نگراني مفرط درباره اشتباهات به صورت مستقيم و هم از طريق هيجانات پيشرفت (مثبت و منفي)؛ و خودكارآمدي اجتماعي فقط به صورت غيرمستقيم و از طريق هيجانات پيشرفت (مثبت و منفي) توانستند اهمال‌كاري تحصيلي را پيش‌بيني كنند (0/05 P). نتيجه‌گيري: خودكارآمدي اجتماعي و كمال‌گرايي در كنار ساير عوامل از جمله هيجانات پيشرفت؛ نقش مهمي در پيش‌بيني اهمال‌كاري تحصيلي دارند و لزوم توجه به اين عوامل بر برنامه‌هاي كاهش اهمال‌كاري تحصيلي ضروري است.