ارزيابي مدل معادلات ساختاري تبيين اضطراب تحصيلي دانش‌آموزان دختر بر اساس نظريه ذهن با نقش واسطه‌اي سازگاري

زمينه: مرور نظام مند پژوهش ها حاكي از اين است كه در تبيين اضطراب تحصيلي نوجوانان متغيرهاي مختلفي تأثير مي گذارد، اما نقش نظريه ذهن و سازگاري به عنوان يك مدل يكپارچه مغفول مانده است. هدف: هدف از پژوهش حاضر، ارزيابي مدل معادلات ساختاري تبيين اضطراب تحصيلي نوجوانان دختر بر اساس نظريه ذهن با نقش واسطه‌اي سازگاري بود. روش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي و معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را تمامي نوجوانان دختر پايه نهم مدارس دولتي متوسطه اول شهر قائم شهر در سال تحصيلي 1399-1398 تشكيل مي‌دادند. در اين پژوهش براي تعيين حجم نمونه تعداد 300 نفر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي دو مرحله‌اي انتخاب شد. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌ سازگاري دانش‌آموزان سينها و سينگ (1993)، پرسشنامه اضطراب پيشرفت تحصيلي آلبرت و هابر (1960) و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ نظريه ذهن استيرمن (1994) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از معادلات ساختاري با نرم افزارهاي SPSSV18 و AMOSV23 استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد متغيرهاي نظريه ذهن و سازگاري بر اضطراب تحصيلي اثر مستقيم و معني‌داري دارند (0/01 P). همچنين اثر غيرمستقيم نظريه ذهن با اضطراب تحصيلي از طريق ميانجي‌گري سازگاري مورد تأييد واقع شد. به طور كلي مدل پژوهش تأييد شد و متغيرهاي پژوهش توان پيش بيني 67 درصدي از متغير اضطراب تحصيلي را داشتند. نتيجه گيري: بر اساس نتايج حاصل از اين پژوهش، متغير نظريه ذهن به واسطه سازگاري بر اضطراب تحصيلي نوجوانان دختر اثر غير مستقيم داشته و ازاين رو آگاهي معلمان، مديران، والدين، دانش‌آموزان و ساير متخصصان حوزه تعليم و تربيت از اين متغيرها مي‌تواند در جهت كاهش اضطراب تحصيلي نوجوانان دختر كمك‌كننده باشد.