بررسي اثربخشي درمان شمارش پيش‌رونده بر نشانه‌هاي هيجاني بيماران جراحي باي‌پس عروق كرونر

زمينه: تحقيقات نشان مي‌دهد بيماري‌هاي قلب و عروق علت اصلي مرگ و مير در ايران است و بيماران پس از جراحي با مشكلات روانشناختي مانند افسردگي، اضطراب و تنيدگي مواجه مي‌شوند. روش شمارش پيش‌رونده به عنوان يك مواجهه ذهني و حساسيت‌زدايي از خاطرات آسيب‌زا منجر به كاهش اضطراب و تقويت حس تسلط بر خاطرات غيرمنتظره كارآمد بوده، اما در زمينه كاربرد اين روش در جامعه مورد تحقيق شكاف تحقيقاتي وجود دارد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان شمارش پيش‌رونده بر نشانه‌هاي هيجاني (افسردگي، اضطراب و تنيدگي) در بيماران CABG انجام شد. روش: در اين پژوهش طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماري اين مطالعه بيماراني بودند كه ۴ الي ۶ هفته بعد از CABG به كلينيك بازتواني مركز قلب تهران ارجاع شده بودند. از بين اين افراد، ۲۴ نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. اين افراد پس از كسب رضايت، به صورت تصادفي در دو گروه مداخله و گواه قرار گرفتند. سنجش ها با استفاده از DASS21 (ساماني و جوكار، 1386) و IESR (پناغي، حكيم شوشتري و عطاري مقدم، 1385) در سه مقطع پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري در هر دو گروه انجام گرفت. يافته ها: نتايج تحليل آماري نشان داد كه روش درمان شمارش پيش‌رونده در كاهش معنادار ميزان اضطراب و تنيدگي در زمان پيگيري در گروه مداخله مؤثر بوده است (0/05 = α). اين روش تفاوت معناداري بين دو گروه در ميزان افسردگي در زمان پس‌آزمون و پيگيري ايجاد نكرده است و ميزان افسردگي در دوره پيگيري به ميزان زيادي توسط اين مقادير در مقطع پيش‌آزمون تعيين مي‌شود (0/05 = alpha;). نتيجه‌گيري: مداخله شمارش پيش‌رونده مبتني بر آگاهي از ضربه احتمالا تحت تأثير فهم اثرات آسيب بر زندگي فرد در راستاي بهبود اثرات آسيب بر زندگي و كاهش احتمال مجدداً در معرض آسيب قرار گرفتن تأثير دارد، انجام مطالعات با نمونه‌هاي بيشتر توصيه مي‌گردد